Təcrübələrimdən Öyrəndiyim Nəsə Var

Ataol Behramoğlunun "TƏCRÜBƏLƏRİMDƏN ÖYRƏNDİYİM BİR ŞEY VAR" Şeiri İnsan İnkişafı baxımından mənə xatırladır

Ataol Behramoğlunun bu şeiri məni həmişə çox təsirləndirib. Mən də özümə sual vermişəm: “Bu şeirdə deyilənlərə nə dərəcədə yaxınsınız?”. "Ah, orada!" Deyərək özümü çox xüsusi hiss edərdim. Mən beləyəm və gileylənirdim ki, kaş ətrafımdakı insanlar da belə olaydı. Sonra anladım ki, şeiri oxuyan/dinləyən hər kəs özünü belə hesab edir. “Mən də, mən də, mən də!...” səsləri yüksəlir.

İbtidai məktəbin 3-cü sinfində oxuyanda müəllimimiz nisbət-tənbəl fənnini izah edirdi, mən də fərqinə varmadan soruşdum: "Müəllim, bunu tapdım, sən hardan bilirsən?"

Çox kasıb idik, atam mənə məhdud miqdarda pul verib zeytun, pendir, qənd, yumurta almamı xahiş edirdi... Riyaziyyatdan pis olan Baqqal dayımız var idi. Yarım saata hesablayırdı, darıxırdım. Sonra 1 kilo 5 lirə olarsa, neçə qramın 2 lirə olacağını hesablayırdım, ərzaq mağazasına çatana qədər hesablayırdım. Baqqal dayıya deyərdim ki, sən bu qədər verəcəksən, Baqqal əmi də o qədər verəcəkdi, amma bu dəfə pulu alandan sonra xeyli vaxt hesablamağa başlayır, mən də darıxırdım. Lakin zaman keçdikcə o, mənim hesabıma etibar etməyə başladı və ərzaq mağazasına bu səfər daha qısa və əngəlsiz oldu.

Belə bir vaxtda müəllimimiz nisbət və nisbəti izah edəndə məni təəccübləndirdi və ağzımdan belə bir sual çıxdı: "Müəllim, siz bunu hardan bilirsiniz?" Müəllimimiz gülümsədi: "Oğlum, bu, Məsihdən nə qədər əvvəl məlum olan bir şeydir, bilmirəm." dedi. Təbii ki, üzüldüm. (Müəllimimizin yanaşmasını uşaq inkişafı baxımından başqa zaman və məkanda da qiymətləndirmək olar, amma indi izah etmək istədiyim mövzuya çox az dəxli olduğu üçün bu məsələyə qətiyyən toxunmayacağam). �im.)

Bu, məni tam təsvir edən bir şeirdir və sonra başa düşdüm ki, bu şeir əslində hər kəsin olmaq və nə etmək istədiyini təsvir edir. Mən soruşuram, şeirdəki həyat tərzini istəməyən və bu həyat tərzindən narahat olan adamı göstərə bilərsinizmi?

Bəli, hamımız özümüzü çox xüsusi hesab edirik. Əslində baxanda heç də xüsusi olmadığımızı və bir-birimizdən çox da fərqlənmədiyimizi görürük. Hətta bu prizmadan baxanda biz öz unikal cəhətlərimizi bilməyin bizim üçün nə qədər vacib olduğunu anlayırıq.

İnsan doyunca yaşamaq istəyir, bu necə olacaq? Əslində, dörd sözü hərəkətə gətirmək işimizi xeyli asanlaşdıracaq.

• Focus,

• Müşahidə,

• Ünsiyyət,

• Nəzarət.

Focus: Diqqəti müəyyən bir nöqtəyə cəmləyə bilmək

Müşahidə : Bir obyektə, hadisəyə fokuslanmaq və ya onun keyfiyyətlərini bilmək üçün faktın diqqətli və planlı tədqiqi

Ünsiyyət:  Gətirmə emosiyaların, düşüncələrin və ya məlumatların hər hansı mümkün vasitələrlə başqalarına ötürülməsi, müəyyən mənada aldığımız mesajlar və bunun nəticəsində göstərdiyimiz reaksiyalar

İdarəetmə: Görmək hədəflədiyimiz dəyişikliyin baş verib-vermədiyi

Nə etmək istəyirik , yaxşı müşahidəçi olanda, sağlamlığımızı təmin etdikdə < güclü>ünsiyyətlərə və nəzarətə lazımi diqqət yetirdikdə, biz şeirdə və ya şeirdə olduğu kimi yaşaya bilərik. yaşayır, görürük ki, dörd əsas hərəkət edirlər. Birincisi, onlar yaşadıqları mühitdən bəzi məlumatlar alırlar. Biz bunu qavrayış adlandırırıq. Sonra bunu öz təcrübələri işığında qiymətləndirirlər. Onlar yeni data üzərində öz emosiyalarını açır və bu məlumatla bağlı hərəkət görürlər.

Beləliklə: 

• İdrak – hisslər səviyyəsində

• Koqnitiv – düşüncə səviyyəsində

• Emosional – səviyyədə emosiyaların

• Fiziki – fəaliyyət səviyyəsində

Bütün bunlar davranışlar insanın təcrübəsinə görə dəyişir. Ətraf mühit və obyekt hər kəs üçün mövcuddur, onlar qavrayış, idrak, emosional və hərəkət səviyyəsində məna qazanır. Təbii ki, bu məna eyni olmayacaq. Şair üçün sehl-i mümteni (demək asan görünən, lakin heç də olmayan sözlər) kimi görünəcək. Bir heykəltəraş üçün o, artıqlığı çıxarılan bir daş kimi görünəcəkdir. Musiqiçi üçün qulağımızdan başqa hər duyğu ilə eşidə biləcəyimiz bir melodiya olacaq, ya da bir alim üçün sağalmaz kimi görünən xəstəliyin dərmanı olacaq. Bəs vegetator kimi yaşayanların aqibəti necə olacaq? (Bağışlayın, alaq, mən bilirəm ki, ətraf mühitin və obyektin sizin üçün çox xüsusi mənası var, amma bu, insan vərdişidir, onunla məşğul olun.)

Biz ibtidai sinifdə oxuyuruq. məktəb. Bu mətn şairlə çobanın dialoqunu ehtiva edirdi.

Şəhərin ortasında hələ sağ ikən böyük şairin nəhəng heykəli ucaldılıb və bir çoban onu şəhəri gəzərkən görüb. Özünü qəribə hiss etdi və onu narahat etdi... Şairimiz bir gün dağlarda gəzərkən bu çobanla qarşılaşdı. Heykəli şəhərin ortasında ucaldılan şairlə çoban arasında söhbət başlayır. Çoban bilmir ki, o şair indi danışdığı şairdir. Çoban deyir:

Onunla mənim aramda nə fərq var ki, mənim heykəlim deyil, onun heykəli şəhərin ortasında ucaldılıb?

Şair:

• (Göyü göstərərək) "İndi Aya bax" deyir. Çoban baxdığını deyəndə:

Deyir indi gözlərini yum və Ayı belə görməyə çalış.

Çoban:

• Gözlərimi yumub necə görə bilərəm, deyir.

Şair:

• Bu, dediyin şair, gözlərini yumub, ayı daha aydın, daha gözəl görə bilir.

Bu, Ataol Behramoğlunu Ataol Behramoğlu edən və onu oxumağa vadar edən xüsusiyyətdir. Onun insanlara təsir etmək qabiliyyəti, demək istədiyimizi bir çırpıda ifadə etmək qabiliyyəti və yuxarıda qeyd etdiyimizidrak,düşün,emosiyalar. İfadə və hərəkət səviyyəsində göstərdiyi yanaşmalarla düz mütənasibdir.