Atalığa namizəd olanların və ya artıq atalıq məsuliyyəti daşıyanların xatirələrində var olan bir cümlədir: “Ata olanda məni başa düşəcəksən!”, öz atasının dediyi. cümlə. Doğrudan da, ata olanda anlayırıq ki, “ata” olmaq ayrı bir statusdur.
Yeniyetməlik illərində atamızla münaqişələrimiz olub. Ata “avtoritet” idi və biz həmişə bu qayda-qanun yaradan fiqura qarşı üsyan əhval-ruhiyyəsində idik. Dünyanın ən mehriban, ata və qayğıkeş atası ilə üz-üzə olsaq da, aramızda sözlə ifadə olunmaz məsafə var idi. Şəxsiyyətimizin formalaşması və “mənəm” deyə bilməmiz üçün tələb olunan keçid dövründə (yetkinlik çağında) atamızla gizli rəqabətə girdik.
Atadakı vəziyyət isə- oğul münasibəti belədir (konfliktlər olanda), bizim alternativimiz olan və özümüzə sığınacaq kimi gördüyümüz biri var.Var: babamız. Bir yanda darıxdırıcı, nizam-intizamlı, məsuliyyətli ata-oğul münasibəti, digər tərəfdən isə qarışmayan, verən, bəzən də korlayan baba-nəvə münasibətləri. Nə vaxt atamızla münasibətimizdə böhran yaransa, qaçdığımız adam babamız olub. Bu iki əlaqə arasındakı ən mühüm fərq üzərinə götürülmüş məsuliyyətlər idi. Atamız bizi gələcəyə və real həyata hazırlamalı, lazımi təhsili verməli və ən əsası bizə örnək olmalı idisə, babamızın belə məsuliyyətləri yox idi, münasibətlər emosional müstəvidə qaldı, məntiq axtarılmırdı.
Bunlar bir-birinə alternativ olaraq görülür Münasibətlər: Bir tərəfdən məsuliyyətin götürüldüyü münasibət (ata-oğul münasibəti), digər tərəfdən məsuliyyətin götürülmədiyi münasibət. (baba-nəvə münasibəti), həyatımızın başqa dövrlərində də qarşılaşırıq. Kənardan mələk kimi olan (baba, nəvə kimi) kişi ev əhlinə qarşı qəddar (ata, oğul kimi) ev başçısı ola bilər (bu məsələyə sonra ətraflı danışılacaq) . Eynilə, evdə arvadına qarşı məsafəli və hesabatlı olan kişi nikahdankənar münasibətdə qadına qarşı çox səbirli və çevik ola bilər.
oxumaq: 0
