Zəlzələlər kimi böyük həyat hadisələrindən sonra insanlar zəlzələ zamanı və sonra yaşadıqlarını başa düşmək üçün zəlzələ anı haqqında danışmağa meyllidirlər. Yetkinlər bunu dil vasitəsilə edərkən; uşaqlar bunu oyun vasitəsilə edir. Çünki oyun uşağın dilidir. Oyuncaqlar sözdür... Bu prosesdə böyüklərin hər an zəlzələdən danışması, uşağın isə hər an zəlzələ ilə bağlı oyunlar oynaması çox başa düşüləndir və normaldır. Zəlzələni şəxsən yaşamış və ya media vasitəsilə şahidi olmuş uşaqlar tez-tez evlərin dağıldığı, təcili yardım maşınlarının, dozerlərin və tikinti maşınlarının olduğu yerlərdə oyunlar oynamağa meyllidirlər. Bu oyunlar onların ilişib qalmış hisslərini üzə çıxarmaq üçün bir yoldur. Uşaqların belə oyunlar oynaması bəzən böyükləri narahat etsə də, bilməliyik ki, bu narahatçılıq əsassızdır, əksinə, bu oyunlar uşağı gücləndirir.
Zəlzələ və buna bənzər fəlakətlər beynimizin və sinir sistemimizin edə biləcəyi problemlər deyil. asanlıqla idarə etmək. Bu vəziyyətlərdə sinir sistemimiz sabit vəziyyətindən çıxır və daha ayıq və həyəcanlı olur. Yaxşı xəbər budur ki; Nə olursa olsun yaşamağa və mövcud olmağa davam edən beynimiz bununla necə davranacağını bilir. Bu qüdrətli hadisəni öz yerinə qoymaq və anlamlandırmaq üçün böyükləri hər zaman danışmağa vadar edir; Uşaqları hər zaman bu cür oyunlar oynamağa sövq edir. Burada vacib olan odur ki, böyüklər dinləyicini dinləməlidirlər; digər tərəfdən, uşaqlar istəsələr, onların oyunlarını izləyən, oyunlarında iştirak edən başqa bir canlıya ehtiyac duyurlar. Uşaqların və böyüklərin bu rəvayətlərini kəsmək, mövzunu və oyunu dəyişmək, diqqəti yaddaşdan yayındırmaq beynin işini dayandırmaq deməkdir. Bu səbəbdən də bu rəvayətləri dayandırmaq əvəzinə, mövzu açılanda yaxşı dinləyici olmaq qarşımızdakı insana edə biləcəyimiz ən böyük yardımdır.
oxumaq: 0
