Bəzən həyat istədiyimiz kimi getmir... güzgüyə baxanda istədiyimiz insanı görmürük... həyatımıza baxanda anlaya bilərik ki, istədiyimizi yaşamamaq... ümidsizlik dənizində hüznlə dolu ola bilərik...
Bəzən həyat istədiyimiz kimi getmir... sanki heç dəyişməyəcək.Bəzən sanki biz heç nəyi dəyişə bilməyəcəyik...
Həyatın iki istiqaməti var: ya gələcəyə gedirik, ya da keçmişə.Problemlər adətən gələcəyə gedə bilməyəndə başlayır. Keçmişin yükünü atıb gələcəyə addımlaya bilmədiyimiz zaman başlayır. Bu kimi hallar mənə həmişə Ruminin sözlərini xatırladır: “Hər şey sənin yolundan çıxanda və səni dözə bilməyəcəyin nöqtəyə gətirəndə təslim olma! Çünki orada sənin taleyin dəyişəcək.”
Təslim olmayın, çünki həyat bizə ən gözəl hədiyyələri verir, bəzən ən böyük ağrıdan sonra*. Təslim olmayın, çünki ağrı səbri və həyatı olduğu kimi qəbul etməyi öyrədir. Təslim olmayın, çünki transformasiya əslində qəbul və səbirlə gəlir. Təslim olma... Təslim olma, çünki insan ancaq ağrı içində bu qəbul və səbrlə böyüyür... amma... ancaq bu yolla azad ola bilər.
*Gizli
oxumaq: 0
