Klassik bir deyimdir... Həyatda hər şey insanlar üçündür... Zamanla həyat bizi hara sürükləyir?... Biz özümüzü tozun içinə sürüklədikcə həyat üçün mübarizə aparırıq... Asan deyil, əlbəttə ... Mübarizə etməsək, bunun üçün səy göstərməsək, qazanacaq bir mənliyimiz olmayacaq...
Əsl mənliyimizə çatmaq üçün müharibələrə girib çıxırıq. və özümüzü tapırıq... Bəzən savaşlar içərisində axtarışlarda özümüzü itiririk... Bəzən özümüzü qorumaq istədiyimiz şeylərdən əl çəkirik... Yoruluruq... Zaman sonsuz döyüşlərlə keçir... Kaş ki bilirdik, sonunda qalib gələcəyik, gücümüz çatacaq... Nəticəni bilmirik... Bu, bizi daha da yorur... Gücümüzü daha da tükəndirir...
Belə yaşamaq dediyimiz qazandıqlarımızı, itirdiklərimizi bir araya gətirib hesablama apara bilmərik... Nəticədən qorxduğumuz üçün...
Həyatda hər şey insan üçündür... Yolumuzda əmrlər, tarazlıqlar və qaydalar, bəzən nə qədər məntiqli olsaq da, çıxışları qarışdırırıq... Bəzi şeyləri davam etdirməkdənsə bitiririk... Göstərməsək də, məcburi sonluqlarda ürəyimiz ağrıyır... Güclü görünməyə çalışsaq da... Ürəyimiz yanır...
Baş gicəllənməmiz yorğunluqdandır deyib özümüzü aldatmağa çalışırıq... Özümüzü idarə etməyə məcbur edərkən, Davranışlarımızın və duyğularımızın artıq idarəolunmaz olduğunu bilə-bilə ağlımızla insan təbiətinə hakim olmağa çalışırıq... Və özümüzə heç bir mənası olmayan və tuta bilməyəcəyimiz vədlər veririk...
Çalışırıq bəzi şeyləri görməməzlikdən gəlmək... Özümüzə mane oluruq... Bunları görməzlikdən gəlməklə, gözlərinlə qurduğun sevgi körpüləri yıxılmaz... Daş-daş durmasa belə, ürəyindəki sevgi yıxılmaz. ... (Əgər kökündə həqiqətən sevgi varsa...)
Bizi bu qədər incidənə əsəbiləşə bilmərik... Amma göstərə bilmirik, o, ürəyimizi parça-parça qoparır, yaşadıqlarımızı öz orijinal kimliyi ilə, surəti ilə görməzlikdən gələndə... Yaşam savaşında toz yaradırıq... Özümüzü qorumaq üçün mübarizə aparırıq... Özümüzü qoruyanda, əslində özümüz kimi olduğumuz zaman.Nədənsə qura bildiyimiz sevgi körpülərini tikilməmiş saymaq istəyirik...
Bu necə bir ziddiyyətdir, bilinmir. .. Ziddiyyətlərdə, mübarizələrdə yoruluruq... Davamlı həyata hücum çəkirik... Bəlkə də, həyatı yaşayırıq. Biz dünya ilə savaşarkən, həyat da bizimlə oyun oynayır... Kim bilir?...
Dostluqla...
oxumaq: 0
