Oyun uşaqlıqda universal fəaliyyət və özünüifadə formasıdır.Oyun vasitəsilə uşaq zehni, emosional, motor və sosial bacarıqlarını inkişaf etdirir. Oyun uşağın böyüməsi və sağlam inkişafı üçün qidalanma, sevgi və qayğı qədər zəruridir. Körpəlikdən başlayan oyun prosesi məktəb çağında da davam edir. Bu dövrdə oyun uşaq üçün mühüm məmnunluq mənbəyidir.
Uşaqlar məktəb çağında daha çox qrup oyunlarına diqqət yetirirlər. Xüsusən də eyni cinsdən olan uşaqlar cinsiyyətə uyğun oyunlar oynayırlar. Oğlanlar daha aktiv və komanda ilə oynanan oyunlara üstünlük verirlər. Qızlar bir yerə toplaşıb öz aralarında oynayırlar.
Oyunda uşağın hərəkətliliyi tənəffüs, qan dövranı və həzm sistemlərinə müsbət təsir edir və onların inkişafını sürətləndirir. Açıq havada oynanan oyunlar sayəsində uşaq günəş işığından faydalanaraq D vitamini alır, iştahı artır, oksigen və təmiz hava sayəsində daha rahat yatır. Balans oyunları, top oyunları və bu kimi fəaliyyətlər uşağa gücündən düzgün və vaxtında istifadə etmək vərdişi verir.
Bir-birini tanımayan uşaqlar oyun mühitində bir araya gələrək ünsiyyət qururlar. Oyun onların ən təbii anlaşma mühitidir, bu, onların ümumi dilidir.
Oyun qrup işidir. Oyun zamanı uşaq başqalarının hüquqlarına hörmət etməyi, məğlubiyyəti qəbul etməyi, üsyan etməməyi öyrənir. Oyun vasitəsilə sosiallaşan, “mən vəbaşqası” anlayışlarının fərqində olan uşaq oyun vasitəsilə verməyi və almağı da öyrənir. Uşağın cəmiyyətə, əxlaqi qaydalara uyğunlaşmasında oyunun böyük rolu var.
Uşaq oynadıqca onun hissiyyatı artır, qabiliyyət və bacarıqları inkişaf edir. Oyun, uşağın eşitdiklərini və gördüklərini tətbiq etdiyi, öyrəndiklərini inkişaf etdirdiyi bir mühitdir. Oyunda uşaq ətrafda gördükləri ilə məhdudlaşmır, həm də öz düşüncələrini əlavə edir və oyuna özünəməxsus şəkildə forma, hərəkət və canlılıq verir. O, bundan böyük həzz və sevinc hiss edir. Oyun vasitəsilə uşaq topladığı enerjini cəmiyyət tərəfindən qəbul edilmiş şəkildə sərbəst buraxmaq imkanı əldə edir. Oynamaqla uşaq dostlarının müstəqil varlığını qəbul etməyə başlayır. Uşaq oynayarkən təcrübə qazanır. Uşaqların şəxsiyyətləri özlərinin və başqalarının iştirak etdiyi oyunlar vasitəsilə inkişaf edir.
Oyun emosional münasibətlərə təsir edir. N-in başlamasında vacibdir. Uşağın gündəlik həyatında ətrafdan aldığı stimulların yaratdığı gərginlikdən qurtulmasına şərait yaradır. Oyun vasitəsilə uşaq ən dərin hisslərini və ehtiyaclarını ifadə etmək imkanı tapır və emosional problemlərini təkbaşına həll edə bilir. Beləliklə, oyun mühiti uşağa daxili konflikt və narahatlıqlarının öhdəsindən gəlmək imkanı verir. Oyun uşağa yaşadığı həyatı dərk etməyi, nəyin real, nəyin qeyri-real olduğunu ayırd etməyi öyrədir.
Uşaq oyun zamanı daim zehni fəaliyyətdədir. Oyunda uşaq hər cür anlayış və obyektlərlə tanış olur, onların istifadə xüsusiyyətlərini və funksiyalarını öyrənir. Yeni anlayış və obyektləri tanıyıb istifadə etməyi öyrənən uşaq şüursuz şəkildə bu anlayış və əşyaların xüsusiyyətlərini bir-biri ilə müqayisə edərək anlamağa çalışır. Oyun zamanı uşaq daim düşünmə, qavrama, qavrama və simvollaşdırma kimi əqli fəaliyyətlərlə məşğul olur.
Nəticədə; Oyuna uşağın asudə vaxtını doldurmaq vasitəsi kimi baxmaq olmaz. Oyun əsl və vacib təhsil vasitəsidir. Bu, real həyat üçün məşqdir və uşaqları həyata hazırlayır
oxumaq: 0
