Bioloji cəhətdən valideyn olmaq asandırancaq vacib olan mənəvi və sosial valideyn olmaqdır.
Bioloji cəhətdən, mənə ana olmaq.bədənin müəyyən yetkinliyə çatması kifayətdir. Bəs mənəvi və sosial valideyn olmaq kifayətdirmi?
Mənəvi və sosial valideyn olmaq valideynin övladının bu baxımdan ehtiyaclarını ödəməsi və valideynin hiss etməsi deməkdir? etdiyinə görə xoşbəxtdir. Bəs, övladımızı mənəvi və sosial cəhətdən böyütmək üçün nə etməliyik?
İlk növbədə, uşağın ailəsinin çox möhkəm təməli var və o, rolları bilməli və mənimsəməlidir. ananın, atasının, bacısının və s.-dən və ona uyğun davranmaqdan ibarətdir.Uşaqda “ailə” anlayışının formalaşmasına şərait yaradır və beləliklə, ilk qrup olan uşağın öz ailəsində bu addım qətiyyətlə atılır. ictimailəşir. Mənəvi olaraq ailəsindən atdığı bu möhkəm addımla; Sevgi, hörmət, şəfqət, güvən hissi, özlərini bir şəxsiyyət kimi görmək, nümunəvi valideynlər, isti yuva... kimi ehtiyacları var. Bunları təmin etməklə uşaq özünə güvənən şəxsiyyət və sağlam şəxsiyyət xüsusiyyətlərini formalaşdırır.
Uşağın sosial ehtiyaclarına sağlam ailə institutunda yaşamaq, özünün bir insan olduğunu dərk etmək daxildir. ailə üzvü, cəmiyyətin dəyərlərini dərk edən, sosiallaşan, Bunlara başqa insanlarla və xüsusən də həmyaşıdları ilə ünsiyyət qurmaq, dostlar arasında dəyərli üzv olmaq və başqa insanlar arasında müəyyən mövqedə olmaq daxildir. Bu xüsusiyyətləri ayrı-ayrılıqda yazsaq da, bütün bu xüsusiyyətlər uşağın mənəvi, fiziki və sosial cəhətdən sağlam inkişafında rol oynayır.
Bu gün valideynlər daha çox diqqət mərkəzində olurlar. uşaqlarının inkişafındakı bioloji ehtiyacları.Eləcə də qeyd etdiyimiz mənəvi və sosial xüsusiyyətlərə diqqət yetirildikdə və uşağın tərbiyəsində əvəzolunmaz amil kimi nəzərə alındıqda, uşaqlar bütün ehtiyacları qarşılanaraq böyüməyə hazır olurlar. Valideynlik uşaq tərbiyəsində öyrənmə ilə bağlıdır. Hər bir valideyn tərbiyəni ilk olaraq öz ailəsində öyrənir. Bu öyrənmələr həmişə nümunə kimi çox uyğun olmaya bilər . Sonrakı illərdə uşaqlarımızı tərbiyə edərkən bu davranışları düzəltməyə, hətta dəyişdirməyə, uşaqlarımıza tətbiq etməyə çalışırıq. Sosiallaşma həm də valideynlər haqqında öyrənməkdə bizə yol göstərir.
Biz cəmiyyətin valideynlərdən gözləntilərini öyrənir və ətrafımızdakı valideynlərin davranışlarını müşahidə edirik. Bütün bunların nəticəsində ətrafımızda valideyn obrazı formalaşır. Bizim cəmiyyətdə valideynlər elə bilirlər ki, yaxşı tərbiyə övladının hər istədiyinə müsbət cavab vermək, yemədən yedirtmək, geyindirmədən geyindirmək, ata-anasının edə bilmədiklərini öz övladları üçün etmək, saçlarına qulluq etməkdir. Məsələn, uşaq istədiyi ayaqqabını almaq üçün bəzi zəruri xərcləri azalda bilər, hətta borca girə bilər. Bunlar əsasən bioloji və qismən sosial tərbiyə ilə bağlıdır. Bunları edən valideynlər öz övladlarını digər uşaqlarla müqayisə edib onları aşağılaya, dəyərsizləşdirə, onların hiss və düşüncələrinə dəyər verməyə, övladı üçün etdiklərinə görə məsuliyyəti öz üzərinə götürə, onlara inanmaya, zorakılığa (şifahi, fiziki, emosional), yaxşı nümunə olmaya bilər.
Bu gün ailələr “uşaq yönümlü ailələr”ə çevriliblər.Yəni ailənin mərkəzi uşaqdır. və uşağın istəkləri.Ailənin ictimai münasibətləri uşağın dərslərinə,imtahanlarına və hətta uşağın şıltaqlığına görə tənzimlənir.Bəzi valideynlər deyirlər ki,uşağın arzularını yerinə yetirdikcə ana o qədər yaxşıdır.Onlar ata olduqlarını düşünürlər. . Belə bir münasibət və ailə mühiti çərçivəsində uşaqlar hara qaçır?Valideynlər uşaq yönümlü ailəyə öyrəşmiş kimi görünür, amma ondan çox da razı olmadıqları da anlaşılır. Çözüm üçün valideynlər, cəmiyyət və cəmiyyətin dəyərləri qorunmalıdır. Unutmayaq ki, bizim övladlarımız sobada işlənməmiş xəmir kimidir.Valideynlər istəsələr ondan gözəl tortlar,xəmirlər,bulkalar hazırlaya bilərlər.İstəsələr xəmiri xarab edərlər və bişirilməyə hazır olar. sobada xarab xəmir kimi.
oxumaq: 0
