Düşünürəm ki, riyaziyyatla tanış olanda özümü tənha hiss etdim... X-ə dəyər verib onu tək buraxanda anladım ki, bəzi şeylərə dəyər veriləndə onlar dəyişir və sən tənhalaşırsan... Həyat idi' Mən kiçik olanda belə idim. Yıxılsam anam heç nə yoxdu deyib ağrıyan yeri öpərdi. Düşünürəm ki, anamın öpüşləri gücünü itirəndə böyümüşəm!
Mən balaca olanda evin tək qızdırılan otağına soba qoyulmuşdu.Ona soba deyə bilərsiniz, amma mənim üçün kvadrat otağımızın hipotenuzasıdır, ən gözəl küncdə dayanır. Təhqir mövzusu olan bir əşyanın təkcə otağın deyil, ürəyin də məna tapdığı otağımız. . .Kimin ağlına gələr ki, sobanın istisi tənqidlə aşılacaq? Keçir...
Riyaziyyat, məni arxada qoy, hər şey sənin sayinə oldu. Mən sobadan danışarkən o, bizi isitəcək, evimizi işıqlandıracaqdı. İndiki uşaqlar nə soba ilə şabalıdın əlaqəsini bilir, nə də küçələrdə satılan o şabalıdlardan xəbəri ola bilərdi. Evimizin Qara Muratı, soyuq gecələrdə bizi isitən qəhrəmandı. Qardaşlarımla yarışırdıq. Kim daha çox yeyəcək… Bəs indi? Ayrı-ayrı otaqlardan bir-birimizə mesaj yazmağa başladıq. Heç bir türk filmi belə ayrılıqdan yazılmayıb. Onsuz da xoşbəxt sonumuz olmadı. Mən də kiçik olanda elmə maraq göstərirdim. Ocağın üstünə müxtəlif meyvələr qoyardım, qoxularını qarışdırardım və təbii otaq qoxusu yaradırdım. Sadəcə qoxusu 3 gün qalmır deyə indiki kimi yüngül ətirlərlə narahat olmazdıq. Ah riyaziyyat! 5 dərəcə pətək temperaturu heç vaxt 1 ton kömürə bərabər deyildi. O vaxtlar biz həmişə bilirdik ki, siz çoxuşaqlı ailəsiniz. İndiki kimi təkcə bayramlarda bir araya gəlməmişik, əslində artıq bayramlarda bir araya gələ bilmirik. Yaşasın bayramlar deyirik və bayram şəkillərinin altına həyat yoldaşlarımızın, dostlarımızın bayram şəkillərini yazırıq: "Bayramınız mübarək". Bəs köhnə bayramlar haradadır? Əslində köhnə bayramlar ancaq beynimdədir. Yoxsa köhnə Ramazanlar ağ mikroavtobuslara minib bu ölkədən getdi.Ey köhnə Ramazanlar! Bağışlayın, bu istehlak çağında yenisini aldıq. Nə qədər qoca, nə qədər qoca... Bu dövrdə heç nə köhnə qala bilməzdi. İsti qum, gözəl çimərlik və günəş. Əlvida, gəncliyimin bayram səhərləri! Babam bütün təcrübəsini soba ətrafında nağıl kimi danışardı. Babamın söhbətləri isti olurdu? Yoxsa sobaya baxan üzümdən bədənimə yayılan hərarət məni isindirdi? Mən bilmirdim. Düşünürəm ki, yaşadığımız bu çağ nağıllar əsridir. Boş-boş xəyallara inandırılan insanlar... Amma yenə də heç kim ocaq qarşısındakı hekayələr qədər həzz vermədi. Balaca şahzadə, məni eşit! Böyüklər bizi başa düşürlər. Bu dəfə balacalar sizə inanmır! İndiki nəsil kimi hər şeyi onlayn yaşamaq mümkün deyil. Artıq nə ocaq var, nə də babam... Arximedə kömək et! Suyun üzmə gücünü kəşf edin ki, pətəklərin içindəki su bərpa olunsun və qızsın. Gecə lampasından istifadə etməmişik. Çünki bizim sobamız var idi və bütün evi işıqlandırardı. Ocaqdan gələn səslər layla kimi səslənirdi. Ocağın üstündəki küpdən fit səsi gəldi. Əsgərlikdə yaxta borusu olduğunu düşünərdiniz!Gördüyünüz kimi təxəyyülümüz inkişaf edərdi. Özümüzə nağıl danışıb yuxuya gedirdik. Bu günlər belədir?Yuxu həsrəti. Davamlı oynayan və dözümsüz olan uşaqlar! Təşəkkürlər sivilizasiya! Sən həyatımızı dəyişdin, amma diqqətli ol, qalan dişin çürükdür! Oh! Bunu deməyə dayana bilmədim. Sonra bir şey oldu və soba isinməyi dayandırdı. Hələ yay gəlməsə də, sobanı evdən çıxarıblar. O zaman kim bilirdi ki, bu ağacla dolu superqəhrəman həyatımızı gözəlləşdirəcək? Sivilizasiya müharibəsində ilk zərbəni o verdi. Və onu sökdülər. Onun artıq evlə heç bir əlaqəsi yoxdur. Ev isə bir daha o qədər isinmədi... Məncə, soba bizim qəlbimizin evidir. O gedəndə Tokio onun tərk etdiyi torpaqda göydələn tikdi! Artıq heç kim bir yerdə oturmamışdı. Birlikdə həyatı paylaşmadılar. İndi tək idik. Evimizə pətək deyilən bir şey gətirdilər. Baxmayaraq ki, o, sobaya bənzəmirdi. Kömürdən, hisdən, kirdən azad olduq, ancaq tək qaldıq. Heç isinmək üçün bir araya gəlməmişdik. Evlər böyüdü, otaqlar böyüdü. Hər otaqda ayrı bir bal, hər otaqda ayrı bir tənhalıq vardı. Ocaq kimi ətrafına yığışmamışıq. Hər kəs öz otağına çəkildi. Artıq ailə söhbətləri yox idi. Onu internet çatları əvəz etdi. Ürəklər otaqlar kimi soyuq idi! Ailəmizi boş söhbətlər əvəz edib. Biz indi ən vacib sirrlərimizi ailəmizin əvəzinə başqalarına danışırdıq... Bir otaqda yüzlərlə sözdə dostumuz var idi. Amma söhbətlər bizi əvvəlki kimi isitmədi. Artıq bizi heç kimin anlamadığı qışqırıqlar daha da gücləndi! Hə, Pəyami dayı, düz deyirsən! Biz təkik. İndi məni tək buraxın riyaziyyat ! Otaqlarda tək qaldıq. Bildiyiniz kimi, 'BİR' həqiqətən ən tənha nömrə idi!
oxumaq: 0
