O qədər gərgin iş tempindəyik ki, bəzən axşama gələndə axşamın necə olduğunu anlamırıq. Hər şeyi və hər kəsi özümüzə yük kimi qəbul edirik. Öz tələskənliyimiz kifayət etmədiyi üçün başqalarının yükünü də öz üzərimizə götürürük. Elə günlər olur ki, yorğun olduğumuzun fərqində belə olmuruq. Belə bir vəziyyətdə dayanıb düşünmək lazımdır ki, nə baş verir, hara gedir?.. İşi hiss etdiyimiz an, sıxıntılar, tələskənlər çoxalır, özümüzü unutduğumuz an, güclü görünməyə çalışdığımız anda zaman keçdikcə həyatın tempini bir az yavaşlatmaq lazım olduğunu anlayırıq və dərhal həyatımızı nəzərdən keçiririk.
Nə qədər qaçsan, nə qədər çalışsan da, bəzi şeylər olur. istədiyiniz kimi baş verməyəcək, olmayacaq.. birdən zəhmətinizin və yaxşı niyyətinizin boşa getdiyini hiss edəcəksiniz. O an gələndə hər kəsin öz yükünü çiyninizə qoymalı olduğunuzu anlayacaqsınız və yorğun hiss etdiyiniz üçün düşünmək fürsətindən istifadə edəcəksiniz.Və bu sizə var olduğunuzu hiss etdirəcək.
O zaman. etməli olduğunuz şeyi edirsiniz, olmanız lazım olan yerdə olduğunuzda, lazım olduğu qədər sevdiyiniz zaman, həyatınızı o sıx təlaş və fədakarlıqdan təmizlədiyiniz zaman, varlığınıza şükür edəcək və özünüzə təşəkkür edəcəksiniz. .
Əlbəttə ki, sizə təşəkkür etmək, üzr istəmək də həyatınıza daxil olacaq. İlk növbədə həyatınızı tələsik yaşadığınız, hisslərinizi və özünüzü ikinci plana atdığınız üçün özünüzdən üzr istəyəcəksiniz. Bəlkə həyatınızda daim tələsik olmanız lazım olanı tərk edərək, bəlkə həyatınızdakı hər duyğuya yer verib üzr istəyəcəksiniz, amma bir şəkildə üzr istəyəcəksiniz.
Daha sonra həyatını yenidən formalaşdırdı və gərginlik, tükənmişlik, qısqanclıq və qəzəb yerini sakit bir sülh mühiti alacaq. Görəcəksən ki, hamıya çata bilməyəcəksən və ibrət dərsi alıb yoluna davam edəcəksən.
Nəhayət, həyat təlaşla deyil, anına görə verməklə davam edəcək� � Ümid edirəm ki, hər şeylə ayaqlaşmaq məcburiyyətində olmadığını görürsünüz və hər kəs, ailəniz, siz və məsuliyyətləriniz prioritetlərinizdir...
Hörmətlə
oxumaq: 0
