Biz iki ilə yaxındır ki, evliyik, həftənin demək olar ki, 4 günü anamın yanında oluruq. Hər səhər ona zəng etmədən günə başlaya bilmərəm. Gündə ən azı 3 dəfə zəng edirik. Bir müddət sonra anladım ki, həyat yoldaşımla aramızda olan hər şeyi anama danışmağa başladım, elə bil canlı yayımdayıq. Əvvəlcə bu çox xoşuma gəldi və işimi asanlaşdırdı.Həyat yoldaşım da işdən sonra gəlirdi, bəzən yuxumuz gələndə evə gedib orada qalırdıq.
Son bir neçə ayda. , həyat yoldaşımla çox dalaşdıq və aramızda cinsi soyuqluq başladı.Həyat yoldaşım davalarımızın çoxunda anamı günahlandırır. Hər dəfə dalaşanda anam deyir ki, gəl boşan, qızım. Evdən iki dəfə çıxdım, bu dəfə dedim ki, qonşular nə deyəcəklər, deməyəcəklər ki, qızı evliliyi idarə edə bilmədi? “deyir.
Mən daha nə edəcəyimi bilmirəm. Anamı yoxsa həyat yoldaşımı sevindirməliyəm?Nə etməliyəm doktor?
Uşaqlarınızı öz dilemmalarınıza məhkum etməyin!!!
Hər ailənin öz balansı var. Ailə üzvləri özlərinə tapşırılan rolları oynadıqca heç bir problem olmayacaq. Ancaq təəssüf ki, bir-birindən asılı olaraq yaşayan, problemli ailə üzvünün gizləndiyi, bir tərəfinin kasıb və əziyyət çəkdiyi, qurban rolunda qaldığı, digər tərəfin isə eqoist, soyuq və ya bir-birindən asılı olduğu ailələrdə uşaqların yetkinliyə yüksəlməsi demək olar ki, mümkün deyil. zalım.Yaxud cinsi aclıq çəkən qadınların ilk övladı oğlan olarsa, ər roluna yoldaş, ilk övladı qız olarsa, dost roluna yoldaş seçərlər. Bu rolu üzərinə götürən uşağın bir gün evdən köçmək və ya ailə qurmaq və öz ailəsini qurmaq istəməsi himayəsində olan ailələrin tarazlığını pozur.
Bu zaman onlar davamlı olaraq gizli təzyiq göstərirlər. uşaqlarında günahkarlıq hissi yaradır. Günah hissi altında əzilən uşaqlar bu hissdən qorunmaq üçün ya valideynlərinin bütün mübahisələrdə haqlı olmasına icazə verirlər, ya da bu hissdən qaçmaq üçün spirtli içki və ya narkotikin arxasına gizlənirlər.Ən pisi odur ki, bu hissdən qaçmaq istəyərkən aludə olan bir əlaqə, onlar başqa bir asılı münasibətə doğru irəliləyirlər.
Siz bilirsiniz ki, uşaqlarınız artıq yetkindirlər, onların öz həyatları var, Onların öz ailələrini quracaq yaşda olduqlarını qəbul edin, sizin necə hiss etdiyiniz deyil, onların nə hiss etdiyi önəmli olsun, uşaqlarınızı öz çətin durumlarınıza məhkum etməyin! Qoy onlar özlərini günahkar hiss etmədən azad şəkildə yaşasınlar...
oxumaq: 0
