İltihabi revmatizm bir çox xəstəlikləri ehtiva edən ifadədir. Bu xəstəliklər adətən oynaqlara və bitişik birləşdirici toxumalara, nadir hallarda isə damarlara və daxili orqanlara təsir göstərir. Ən çox rast gəlinən iki xəstəlik romatoid artrit (iltihablı oynaq revmatizmi) və ankilozan spondilitdir (onurğanın iltihablı revmatizmidir). Bunlardan başqa, psoriatik artrit və spondilit (psoriaz revmatizmi), Sjogren sindromu, digər spondilit, Behçet xəstəliyi, lupus eritematosus və vaskulit və s. kimi xəstəliklər var.
Bəzilərinə diaqnoz qoymaq asan olsa da romatoloji xəstəliklər, bəzilərində çox çətin ola bilər. Xəstəliklər tipik tapıntılarla ortaya çıxdıqda, müayinə, bir neçə qan testi və bəzən görüntüləmə testləri diaqnoz qoymaq üçün kifayətdir. Ancaq təəssüf ki, nadir olmayan bu qrup xəstəliklərdən bəzilərində tapıntılar əvvəlcə çox zəif ola bilər. Belə hallarda xəstənin kliniki təzahürləri mülayimdir və laboratoriya və görüntüləmə testləri ilkin olaraq heç bir nəticə verməyə bilər. Belə hallarda bəzi klinisyenler şübhələndikləri xəstəyə diaqnoz qoyub dərmanlara başlaya bilərlər. Əslində bu düzgün yanaşma deyil. Çünki revmatik xəstəliklər insanın immun sistemindəki pozğunluqdan yaranır. Bu tip xəstələrdə bəzi xəstələrdə zəif tapıntılar geriləyərək xəstə tamamilə normala dönə bilər. Buna görə də revmatik xəstəliklərdə qəti diaqnoz üçün kriteriyalar işlənib hazırlanmışdır. Xəstə bu meyarlara uyğun gəlmirsə, diaqnoz qoyulmamalı və dərmanlara başlanmamalıdır. Əks halda, xəstə uzun müddət ciddi yan təsirləri ola biləcək dərmanlardan istifadə etməli ola bilər.
İltihablı oynaq revmatizminə oxşar nəticələrə səbəb ola bilən normal revmatizmlər (oynaqların kalsifikasiyası) və yumşaq toxuma revmatizmləri (fibromiyalji) kimi halların diferensial diaqnostikası da tələb olunur. Eyni şəkildə, iltihablı onurğa revmatizmində (ankilozan spondilit) onurğada ağrı, yırtıq diskləri və degenerativ disk xəstəliklərinə bənzər simptomlara səbəb olur. MRT və rentgen müayinələri zamanı bəzən çaşdırıcı vəziyyətlərlə qarşılaşmaq çox mümkündür. Belə hallarda klinisist xəstəni yaxşı qiymətləndirməli və lazım olduqda diferensial diaqnoz üçün lazımi testlərdən, o cümlədən görüntüləmə üsullarından istifadə etməlidir.
oxumaq: 0
