Psixodrama fərdin problemləri haqqında danışmaqdansa, onları səhnələşdirməyə imkan verən terapiya üsuludur. Bu, spontanlıqdan istifadə edən mənəvi inkişaf/müalicə yanaşmasıdır. Psixodrama mərhələsində insanlar keçmişdə yaşadıqları bəzi hadisələri, eləcə də xəyallarını, gələcəyə dair xəyallarını, hətta deja-vu təcrübələrini və ya halüsinasiyalarını gətirə bilirlər. Psikodramanın bu təcrübələri səhnələşdirməklə təklif etdiyi ən təsirli faydalardan biri daxili təcrübələri konkretləşdirmək bacarığıdır. Bu daxili təcrübələr keçmişdə baş vermiş hadisələrlə əlaqəli ola bilər və ya hələ heç vaxt baş verməmiş təcrübələrlə əlaqəli ola bilər. Başqa sözlə, ananız və ya atanızla bağlı keçmişdə baş vermiş bir şey ola bilər və ya illər sonra yaşamaq məcburiyyətində qalacağınız bir reallıqla əlaqəli ola bilər. Məsələn, psixodrama qəhrəmanın anası ilə daim ziddiyyət təşkil etməsinin səbəblərini onun keçmiş həyatından səhnələrlə konkretləşdirməklə yanaşı, gələcəyə gedərək atasını itirmək narahatlığı və bunun səbəblərini konkretləşdirməklə konkretləşdirilə bilən həyatdır.
Psixodramanın banisi C.Morenoya.Onun fikrincə ikinci dəfə yaşanan hər reallıq ilk dəfədən qurtuluşdur. Reallığı ikinci dəfə yaşamaq sizə həmin reallığı idarə etməyə imkan verir. Yəni ilk dəfə yaşanan bəzi faktlar insanı idarə edir və psixoloji travmaya səbəb ola bilər; Lakin bu hadisələr ikinci dəfə psixodrama səhnəsində səhnələşdirildikdə, insan artıq bu travmatik vəziyyəti öz nəzarəti altına ala bilir. Beləliklə, bu hadisələrin insana verəcəyi zərər onun gündəlik həyatındakı çətinlikləri geridə qoyacaq.
Psixodrama idrak analiz üsullarını təcrübə və iştirakçı ölçülərlə birləşdirir. Qrup terapiyası imkanlarına əlavə olaraq, terapiyada davranışdan da istifadə edir. Psixodramanın ən mühüm faydası odur ki, fərddə onu "oynamağa" məcbur edən impulsları ona fikir verərək konstruktiv şəkildə "oynamağa" çevirir. Acting-in vasitəsilə fərd fərdi təcrübənin bir çox ölçülərindən (kortəbiilik, yaradıcılıq, dram, yumor, aktyorluq, mərasim, rəqs, bədən hərəkətləri, fiziki təmas, fantaziya, qeyri-şifahi ünsiyyət və geniş rol repertuarı) xəbərdar olur. çağdaş, hiper-rasional cəmiyyətimizdə diqqətdən kənarda qalmış. yenidən görüşə bilərik. müasir təhsil və psixoterapiyanın əsas məqsədi duyğularımızı, hisslərimizi və təxəyyülümüzü varlığımızla inteqrasiya etməkdir.
Pikodramada üç əsas texnikadan istifadə olunur.
1. Uyğunlaşma: Baş qəhrəmanın hiss və düşüncələrinin lider və ya qrup üzvləri tərəfindən ifadə edilməsi.
2. Rol dəyişməsi: Protoqonist müzakirə olunan mövzu ilə bağlı rolları bir-bir daxil etməklə həmin rolu əvəz edir.
3. Güzgü: Baş qəhrəman səhnədə müzakirə olunan mövzunu kənardan müşahidə edir.
Psixodrama seansı 3 mərhələdən ibarətdir. İstiləşmə, oyun, paylaşma.
İstiləşmə: Qrup və baş qəhrəman hazırdır və görüləcək işə hazırdır.
Oyun: İş tamamlandı.
Paylaşım: İşin sonunda bütün üzvlər bir araya gələrək görülən işlərlə bağlı rəy bildirəcəklər.
Burada əsas məlumat kimi səthi şəkildə verilən texnika və mərhələlər işin sonunda təsirli vasitələrdir. psixodrama mərhələsi fərdi heç vaxt fərqində olmadığı öz reallığına aparır. Hər vəziyyəti səhnəyə çıxarmağın mümkün olduğu psixodrama üçün Moreno Freydə rast gələndə deyir; “İnsanların xəyallarını təhlil etdiyinizi deyirsiniz. "Mən insanlara xəyal qurmağa cəsarət verirəm" deyir.
oxumaq: 0
