Özümüzü tamamilə təhlükəsiz hiss edə bilərikmi? Yaşadığımız dünyada, içində olduğumuz bədəndə? Kainatda kiçik bir detal olduğumuz zaman, həyatda əksər şeylərə nəzarət edə bilmirik, duyğularımızdan bu qədər uzaq olduğumuz zaman bədənimizdə və xarici aləmdə təhlükəsiz hiss etmək çox çətindir.
Biz həyatımızı onları qeyri-müəyyənliyə buraxaraq yaşamalıyıq. Beş dəqiqədən sonra nə olacağını bilmirik, içində olduğumuz fiziki şərait getdikcə çətinləşir. Dayana biləcəyimiz yeganə şey andır. Biz yalnız indiki zamanda mövcuduq, yalnız indiki zamanda yaşayırıq və anı dəqiq bilirik. Bədənimizin indiki anda olması fiziki sağlamlığımız üçün çox vacibdir.
Biz artıq bilirik ki, bədənin yaddaşı var. Bədən yaddaşında zaman anlayışı yoxdur. Bədənimiz zamansızlıqda topladığı hər şeylə indiki zamanda yaşayır. Bütün sistemimiz buna uyğun işləyir və sağlamlığımız buna uyğun formalaşır. Bədən duyğuları tələyə salır, duyğular bədəndə mövcuddur. Hisslərimiz bədənimizə çevrilir. Bağırsaqlarımızın iş ritmi burada düzgün işləməyə və ya pozulmağa başlayır. Bədənimiz üçün, xüsusən də bağırsaq sağlamlığımız üçün emosional dünyamızda özünü "təhlükəsiz hiss etmək" çox vacibdir. Zəhmət olmasa özünüzü təhlükəsiz hiss etməyi sadəcə fiziki təhlükə kimi düşünməyin. Bütün fiziki şərtlər yerinə yetirildikdə belə insanlar özlərini təhlükəsiz hiss edə bilməzlər. Hətta yüksək mühafizə olunan evlərdə və qorunan ərazilərdə belə insanlar qorxu yaşayırlar. Bəs həqiqətən fiziki qorxudurmu? Xeyr.
Boğduğumuz duyğular, ört-basdır etdiyimiz məsələlər bədənimizi “qorxu” kimi əhatə etməyə başlayır. Qorxu çox hərəkətli bir hissdir. Bəzən heç qorxduğumuzun fərqində də olmuruq, çünki qorxu müxtəlif duyğuların arxasında gizlənə bilər. "Qorxu" bağırsaq sağlamlığına təsir edən duyğulardan biridir.
Bağırsağımızın ən əsas funksiyası olan "buraxmaq" hərəkəti üçün orqanizm təhlükəsiz olmalıdır. Gəlin bu haqda ceyran kimi düşünək. O, təbii yaşayış yerində olanda aslan təhlükəsini hiss etsin. Bütün bədən qaçmağa hazırlaşacaq və bu hazırlıqda sərbəst buraxılma-defekasiya yoxdur. Nə vaxt təhlükə keçsə, nə vaxt bədən sakitləşib özünü təhlükəsiz hiss edərsə, o zaman dayandırma aktı baş verəcək. Bu səbəbdən defekasiya bədənimiz üçün rahatlama aktıdır. Özünü təhlükəsiz hiss etmək çox vacibdir. Ya da öz gündəlik həyatımıza baxın. Bəzi insanlar müxtəlif evlərdə və ya yerlərdə nəcis edə bilmirlər. İstər uzun bir tətil, istərsə də qısa bir ziyarət sessiyası olsun. Bu danışıqlarda onlar təhlükəsiz deyillərmi? Soruşsaq, təbii ki, deyəcəklər ki, salamatıq, hər şey qaydasındadır, ancaq biz sadəcə olaraq bədənin zamandan və məkandan asılı olmayan bir sistemin olmasından danışdıq. Bu səbəbdən nəcis edə bilməmə hərəkəti indiki tətillə deyil, öz emosional sistemi ilə bağlıdır. Bədənimiz tətildə olduğumuzu bilmir, başqa bir yaşayış mühitindədir və bunu təhlükə kimi qəbul edir. Bu səbəbdən emosiyalarımız nə qədər balanslı olsa, öz emosional dünyamızda arxa plandakı duyğularımızla nə qədər çox əməkdaşlıq etsək, şüurla yaşasaq, bir o qədər təhlükəsiz olarıq. Bağırsaqlarımız da bir o qədər "tərk edə" bilər...
Siz "qorxudan bunu edirsiniz" vəziyyəti haqqında eşitmisiniz. Biz bunu daha çox uşaqlarda müşahidə edirik. İdarəolunmaz və stress həddini aşan "qorxu" anında biz bədən üzərində nəzarətimizi itiririk, əzələlər özlərini buraxır. Burada bədənin özünü qoruma instinkti yox olur. Tam "donma" vəziyyəti baş verir və bir anda boşalmalar başlayır. Bu səbəbdən qorxudan qızıl etmək vəziyyəti daha çox uşaqlarda görülür. Çünki bu kiçik fərdlər əzələlərini tam idarə edə bilmirlər və instinktiv olaraq özlərini necə qoruyacaqlarını bilmirlər. Böyüklər üçün şiddətli fiziki və emosional qorxu zamanı bütün əzələ nəzarəti itirilir...
Bizim bağırsaqlarımız gözlənilməz və xroniki qorxu hisslərini sevmir.
oxumaq: 0
