Bəzilərimizin uşaq arzusu çoxdan gedir. Biz uşaq olanda da gələcək övladımız haqqında “mən onunla belə rəftar edəcəm, belə etmərəm, belə olacaq” deyə xəyal edirdik. Bu xəyallar, övladımızın bizə necə münasibət göstərdiyinin əksinə davranaraq “bizim kimi olmamasını” istəməkdən ibarət idi.
Bəzilərimizin heç vaxt uşaq sahibi olmaq arzusu olmayıb. Ya özümüzü hazır hiss etmirdik, ya da “Uşaq oldum, uşağa baxacağam” deyə düşündük. Bu və ya digər şəkildə bir gün əvvəl bətnimizə kiçik bir toxum atıldı. Toxum böyüdü, cücərdi və hiss oluna biləcək bir vəziyyətə gəldi. Duyğular qarışdı, hormonlar dəyişdi, bədən şişməyə başladı, ağrı artdı. Bir gün o, daha sığışa bilməyib özünü çölə atdı. Qadın öz-özünə soruşdu ki, mən bədənimdə belə bir həyatı necə daşıdım? Sonra uzun iş saatları başladı, bitib-tükənməyən ağlamalar, yuxusuz gecələr, hər bir yükün ən kiçik bir istiliklə sürətlə sovrulması...
Körpə evin mərkəzinə çevrildi, balaca bir insan hər kəsi sıx emosional vəziyyətə saldı. keçidlər. Çarəsizlik, bədbinlik, yorğunluq, narahatçılıq, xoşbəxtlik, natamamlıq, böyüklük və s. çoxlu hisslər. Hər kəs bu hissləri fərqli yaşadı, hər kəs fərqli şəkildə qucaqladı. Bəs, bədən və təbiət həmişə eyni ardıcıllıqla dəyişsə də, yaşadığımız bu mürəkkəb duyğular necə belə dəyişə bilər?
Cavab çox sadədir. Öz uşaqlığımız. Uşaqlığımızda hansı hissləri yaşamış və öhdəsindən gəlmişiksə, hansı duyğuya görə günahlandırılmışıqsa, hansı duyğuya görə cəzalandırılmışıqsa, biz də bu yaşantılara uyğun olaraq aciz şəkildə bizə baxan balacaya yaxınlaşırdıq. Körpəmiz ağlayanda kimimiz əsəbiləşir, kimimiz aciz hiss edirdik, kimimiz onu cəzalandırmaq istəyirdi. Hiss etdiyimiz və etdiklərimizin hamısı keçmişdən ürəyimizə qoyduğumuz şeylərə uyğun idi.
Və bunlar azmış kimi ekspertlər çıxıb dedilər ki, övladınla belə davran, don 'bunu etmə, bunu etmə, yox, səhv edirsən, yox, səhv bir şey etmisən və s. Valideynlər üçün məktəb yoxdur, yer üzündə heç kim düzgün valideyn olmağı bilmir. Valideynlik öz təcrübəmizə və bizə edilənlərə əsaslanır. Valideynlər üçün yeganə göstəriş öz yaralarını sağaltmaqdır. I. Zərərçəkmiş valideynlərə..
oxumaq: 0
