Salam,
Gəlin bu gün birlikdə olduğumuz proses haqqında düşünək. Əvvəlki yazımda qeyd etdiyim kimi, Covid-19 pandemiyası həyatımızın mərkəzində olan bir reallığa çevrildi. Hamımızın eyni reallıqda fərqli təcrübələri var. 8 aylıq müddət ərzində məhdudiyyətlər və karantin prosesi bizə əvvəllər heç vaxt yaşamadığımız bütün təcrübələr və emosiyalar verdi. Bəzilərimizdə müxtəlif şüurlar formalaşsa da, bəzilərimizdə çöküşlərə səbəb oldu. Bəziləri üçün
həsrət hissi söz olmaqdan keçib məna tapdı, bəziləri həsrətini aldı.Hər birimizin həyatı epidemiyadan əvvəl və epidemiyadan sonrakı olaraq ikiyə bölündü. Müəyyən bir nöqtədə yaşamağın perspektivi və məqsədi dəyişdi. Bu məsələyə iki fərqli rakursdan baxmaq olar.
İndi isə beynimizdə bir Əhməd bəyi təsəvvür edək. Əhməd bəyin 45 yaşı var. Ailəlidir və bir oğlu var. O, bütün ömrünü ailəsinə həsr etmiş, həyat yoldaşı və uşağının rahat yaşaması üçün mübarizə aparmışdır; Lazım olanda ikinövbəli işləyən, səhər tezdən evdən çıxıb axşam evə gec qayıdan, evini təmin etmək, övladının təhsil alması üçün əlindən gələni edən atadır. Pandemiya zamanı iş yeri bağlı olduğu üçün Əhməd bəy günlərini evdə keçirməyə başladı. Bunun sayəsində Əhməd bəy və ailəsi uzun illərdən sonra birlikdə vaxt keçirməyə vaxt tapıb. Əhməd bəy indiyə qədər çox yaxşı ata və həyat yoldaşı olduğunu düşünür. Çünki o, illərdir ailəsi üçün yaşayıb, işləyirdi. Evdə qalmaq əvvəlcə Əhməd bəy və ailəsi üçün yaxşı olsa da, zaman keçdikcə aralarında münaqişələr yaranmağa başladı və bu problemlər günü-gündən artdı. Göründüyü kimi, nə Əhməd bəyi, nə də ailəsi bu illər ərzində Əhməd bəyi tanıya bilməyib. Əhməd bəy dərk edə bilmirdi ki, ailəsinin fiziki ehtiyaclarını ödəməklə yanaşı, mənəvi ehtiyacları da var. Bu səbəbdən ailədə emosional kopukluq yaranıb. Ailə üzvləri ilə Əhməd bəyin bir-birindən gözləntiləri çox fərqli olduğundan, bir-birini başa düşməkdə problemlər yaranmağa başladı və bir haqq savaşı başladı. Yaşanan hadisələr nəticəsində Əhməd bəy dərin hüzn keçirir, özünə qapanır, ünsiyyəti kəsilir. qurmağa başladı. Bu prosesdə Əhməd bəyin ağlında yalnız bir sual var; İndiyə qədər nə üçün yaşadım? Əhməd bəy üçün həyatının artıq mənası yoxdur. Pandemiya onun işini, ailəsini əlindən alıb, tək qoyub.
İndi isə Feride Xanımı beynimizdə təsəvvür edək. Feride Xanımın 48 yaşı var, ailəlidir, 2 övladı var. O, 21 yaşında ailə quran, 22 yaşında ana olan, ailə qurduğundan bəri hər gün iş başında olan, həyat yoldaşı ilə həyat mübarizəsi aparan qadındır. Evini dolandırmaq, ailəsinə kömək etmək üçün ana südü ilə qidalanan körpəsini süddən ayırıb anasına həvalə edərək işə başlayıb, ikinci körpəsini də bağçalarda böyüdür. Onun həyatı həmişə həyat mübarizəsi ilə keçib və övladları böyüyəndə onların yanında olmamağın yükü çiyinlərində qalıb. Pandemiya dövründə işlədiyi müəssisə distant işləmə sisteminə keçdiyi üçün həyat yoldaşı, özü və övladları illər sonra ilk dəfə evdə uzun müddət birgə vaxt keçirmək imkanı qazanıblar. Əvvəlcə ailə üzvlərinin çox xoşuna gələn bu vəziyyət zaman keçdikcə qarşıdurmaların, incikliklərin yaşandığı bir prosesə çevrilib. Ancaq hər incikliyin sonunda ailə üzvləri bir-birinə daha yaxşı ifadə etməyə başladılar. İllərdir bir evdə yad olaraq, bağlı qutuda yaşadıqlarını anladılar və bu prosesdə onlara bir-birlərini tanımaq imkanı verdilər. İllər boyu yaranan boşluqları doldurmağa, öz yaralarını sağaltmağa başladılar və indiyə qədər əmələ gələn buzlar əriməyə, qoyulan sərhədlər aşmağa başladı. Feride Xanımın illərdir yaratdığı emosional boşluq dolmağa başlayıb. Uşaqları ilə isti və sevgi dolu bir əlaqə qura biləcəyini başa düşdü. Bu prosesdə onlar arzuladıqları ailə mühitinə qovuşmuşlar. Pandemiya dövrü Feride Hanım üçün həyatının mənasını kəşf etdiyi, həyatın sadəcə işləməklə keçməməli olduğunu anladığı, ailəsinin və öz daxili məmnunluğunun daha önəmli olduğunu anladığı bir dövr oldu. O, bundan sonrakı həyatını bu şüur əsasında keçirməyə fokuslanıb.
Bəli, iki fərqli həyat, iki fərqli hekayə... Bununla belə, hər birimizin cavab verməli olduğu bir sual var. Pandemiya prosesi bizim üçün bir işıqdır ağırlıq yoxsa dibi? Hamımız Ahmet bəy, Mehmet bəy, Feride xanım, Aydan hanımıq. Hamımızın həyatımızda eniş, eniş, sonluq, başlanğıc, çətinliklər və asanlıqlar olur. Hamımız bu dünyadayıq və bura gəlməkdə bir məqsədimiz var. Vaxtımız məhduddur və görüləsi çox iş var. Həyatımızda dalğalanmalar ola bilər, kəskin enişlər, sürətli yüksəlişlər müşahidə edə bilərik. Əsas odur ki, lazım olanda təcrübələrimizdən öyrəndiklərimizlə ayağa qalxaq və yaşamağa davam edək. Hey, sən, bəli sən, əziz oxucu. sən kimsən, hardasan, neçə yaşın var, ən əsası necəsən; Mən bilmirəm. Harada olursan ol, kim olursan ol, qalx və özünü topla. Özünüz və dünya üçün etməli olduğunuz çox şey var.
Sevgi ilə qalın,
oxumaq: 0
