"Əlbəttə ki, bunu əzbər bilirəm.
Hər yazdığım kimi... Bütün görüşlər kimi... Bütün tarixlər, bütün yerlər, bütün telefon zəngləri kimi...
Qadınlar unutmurlar”.
Kürşat Başarın bu sətirləri dünəndən ürəyimdə ilişib qalıb.
Qadınlar həqiqətən unutmurlar? Yoxsa niyə nəyi unutmur? Məgər təkcə qadınlar unutmurlar? Bəs kişilər? Kişilərin unutmadığı və unuda bilməyəcəyi bir şey yoxdurmu?
Məncə unuda bilməməkdə cinsiyyət yoxdur... Qəlbimiz bu qədər ağrıyırsa, keçmişdə edilənlər və edilmədikləri bir yaraya toxunursa... Verilən məna, sevgi, keçmişin izlərini daşıyır, onu keçmişə buraxa bilməmək həmişə var, çünki yaşananların çoxu keçmişə aiddir, keçmişdən gəlir!
Ona görə də sən bir uşaq kimi anasına bağlanan, onsuz həyatı təsəvvür edə bilməyən, asılı münasibətlə sevgilisinə bağlanan yaralı bir ürək gör.Bu ürək keçmişin yükünü daşıyır, olmayan sevginin dalınca qaçır. keçmişdə axır, olmayanda isə bütün illərin yığılmasından əziyyət çəkir.Belə yanır.
Ona görə də haqsızlığa başqa insanlardan daha çox reaksiya verən, keçmiş haqsızlığı indinin üstünə atan, yığılan illərin qəzəbi ilə qışqıran və unutmayan qəzəbli bir ürəklə qarşılaşa bilərsiniz...
Ona görə də məncə unutmanın cinsi yoxdur... Keçmişi bir kənara qoya bilməyən, keçmişin yükünü daşıyan ürəyin cinsi yoxdur məncə... Ona görə də məncə, nə kişi, nə də qadın unuda bilməz. yaralandılar!
oxumaq: 0
