Bir vaxtlar çox adi bir ölkədə çox adi bir ölkədə İstek və Eylem adlı iki dost yaşayırdı. Bir yerdə yeyib-içir, bir yerdə oturub dayanırdılar. Onların bir-birindən ayrı işlər görməsi çox nadir idi və hətta bu, onların hər ikisinin kədərlənməsinə və yenidən birləşmək arzusuna sahib olması üçün kifayət idi. Günlərin bir günü Arzu Eyləmin qabağında qaşqabaqlı üzlə durub dedi:
Xahiş et- Eylem! Mənsiz heç nə etmək istəmirsən və bu azmış kimi, hər şeyi məndən başlatmağımı istəyirsən. Bir dəfə nəsə etsəniz və mən də qoşulsam nə olar?
Hərəkət- Hörmətli Arzu, siz mənim üçün çox önəmlisiniz. Sənsiz bir şey etmək, xüsusən də bir işə başlamaq mənim üçün demək olar ki, mümkün deyil. Xahiş edirəm buna görə mənə qəzəblənməyin və əvvəlki kimi davam edək.
Xahiş edirik- Xeyr! Mən bundan çox yoruldum. Sənə əsəbləşdim, daha səninlə danışmayacağam.
İstək dedi və getdi.
Bu küskünlük hər ikisini çox üzdü. Fəaliyyət O, istəksiz heç nə etmək istəmirdi. Əvvəllər onu xoşbəxt edən şeylər indi onu bezdirir. Yeməyi-içməyi dayandırdı, yata bilmədi, iki söz deyə bilmədi. Müraciət də eyni vəziyyətdə idi. O, həmişə özünü yarımçıq hiss edirdi və belə çıxır ki, Eylem onu tamamlayır.
Günlər, həftələr, aylar keçdi. Eylem bu vəziyyətə daha dözməyib müdrik adamın yanına qaçdı. Baş verənləri izah etdi. Müdrik soruşdu:
Arif- Niyə Tələb şərtini qəbul etmədin?
Hərəkət- Mən etmirəm. Bilmirəm, onsuz heç nə etmək istəmirəm. Mən bir şeyə başlamaqda xüsusilə çətin oluram.
Müdrik- Yaxşı, indi sizə dediklərimi dəqiq edin.
Fəaliyyət- Yaxşı.
Müdrik- Çıxın və birlikdə etməkdən zövq aldığınız işi yavaş-yavaş, o dağın zirvəsində edin və yavaş-yavaş etməyə başlayın.
Hərəkət- Amma mənim nə zövqüm, nə də istəyim var.
Müdrik- Sadəcə dediklərimə qulaq as və qalanlarına qarışma. .
Hərəkət- Yaxşı, o qədər də istəmirəm, amma belə olsun.
Etiraz dağdadır. Manqal üçün odun toplamağa başladı. Bunu görən arzu; Eylamin mənə "darıxmışam, gəl indi, üzr istəyirəm" dediyi aydındır. O, "onda bəzi şeyləri başlayacağam" deməkdən başqa bir şey olmadığını deyib dağın başına qaçdı. İki dost qucaqlaşıb bir-birlərinə həsrət qaldılar və heç vaxt xoşbəxt yaşamadılar, çünki İstek vaxtaşırı həyasız olub, inciyirdi, amma Eylem onun könlünü almağı bildiyi üçün bu inciklik böyük problem deyildi.
Depressiyada olan və heç nə etmək istəməyən əziz dostlarım! Bəzən hərəkət etmək və bir şey etmək yenidən yaşamaq istəyimizi/xoşbəxtliyimizi geri qaytara bilər. Məsələn, bu həftə sonu manqal edin (istəməsəniz belə). Görəcəksən ki, arzu, həzz və xoşbəxtlik qaçaraq sənə gələcək.
oxumaq: 0
