İnsanın bu dünyada ən böyük problemi olan 'başa düşmək ehtiyacı'nın yanında başqa bir problem də var: 'Anlaşılmaq ehtiyacı'
Bəli, əgər bu iki problemdirsə. həll edilməzsə, insanın dərin yaralarına səbəb olar.Onun qarşısında qanayan ehtiyac kimi dayanır.
'Anlamaq ehtiyacı və ya məna axtarışı başqa bir məqalənin mövzusudur. Bu yazının mövzusu insanın ikinci ən böyük problemi olan 'başa düşülmək ehtiyacı' haqqındadır...
Hər bir insanın ürəyindəki hissləri və ya beynindəki fikirləri bölüşmək ehtiyacı var. başqa kimsə. Əslində insanı ən çox qane edən şeylərdən biri də öz qəlbində və zehnində mövcud olan incə hissləri və düşüncələri tam dərk edə biləcək uyğun bir ürəklə bölüşməkdir.
Hər bir insan olmaq istəyir. başa düşdü. Bu başa düşülmək istəyi duyğu, düşüncə, mənəviyyat və davranışın hər üç ölçüsünü ehtiva edir. Beləliklə, insanın bu anlayış ehtiyacı həmişə ödənilə bilərmi? Qarşılanmasa nə olar? Bu, insanın psixoloji sağlamlığı ilə sıx bağlı olan hissədir. Çünki hər qarşılanmamış ehtiyac və istək kimi, bu istək və ehtiyacın ödənilməməsi də insanı həm şüurlu, həm də şüursuz səviyyədə stresə salır. Bu stress səviyyəsi insanın varlığı ilə bağlı əsas ehtiyacını ödəyə bilməməsindən asılı olduğundan, küçədə gedərkən pəncərədə gördüyü və bəyəndiyi heç bir əşyanı ala bilməyən bir insanın stress səviyyəsindən təbii ki fərqli olacaq. . Başa düşülməmə vəziyyəti bəzən yoxluq kimi hiss edilən “tənhalıq” vəziyyəti ilə nəticələnir. Çünki insan “qəbul” kimi başqa bir əsas ehtiyacdan məhrum olur və müəyyən mənada başa düşülmədiyi üçün rədd edilir. Demək olar ki, hər kəs rədd edilmənin acısını bilir. Bu vəziyyətdə olan insan bir tərəfdən əzab çəkir, digər tərəfdən də başa düşülmədiyi üçün cəmiyyətdən kənarda qalmasına səbəb olan hiss və düşüncələrə nəzarət etmək, onları basdırmaq, ya da başa düşülən bir vəziyyətə gətirmək üçün mübarizə aparır. səviyyə. Təbii ki, hər mübarizə kimi bu mübarizə də insanda gərginlik, narahatlıq, qorxu yaradır. Ona görə də insan bu gərginliyi azaltmağın yollarını axtaracaq və enerjisinin böyük hissəsini bu gərginliyi “sakitlik” səviyyəsinə endirməyə sərf edəcək.
Enerji xərclərinin bu forması insanın temperamentindən asılı olaraq ya xarici, ya da daxili olur. Yəni insan ya özünü qəbul etdirməyin bir yolunu axtaracaq. Onu başa düşməyən insanlarla mübarizə aparacaq, bəzən onları anlamaq istəməyən insanlar kimi qəbul edəcək. Əslində bu mübarizə insanın öz varlığının qəbul edilməsi cəhdidir. Çünki dərk olunmayan insan heç bir qəlbdə və ağlında heç bir səs tapmamışdır. Xüsusən də insan bu hiss və düşüncələrini ifadə edəcək mühit belə tapa bilmirsə, qalanını düşün. Deməli, sanki yoxdur... çünki o, varlığın, düşüncə və duyğunun, hissin, halın və davranışın bir əlamətidir. O hiss və düşüncəni dərk etmək müəyyən mənada varlığı qəbul etməkdir. Varlığı üçün belə bir təhlükəni dərk edən şəxs o təhlükəni yaradanlara qarşı varlığını sübut etmək üçün fərqli üsul seçir. Bu mübarizə adətən cəmiyyətə (yaxud qarşısındakı insana) zidd olan hisslər, düşüncələr və davranışlar formasında olur. Yəni aqressiya... Təbii ki, məlum olduğu kimi, təcavüzün müxtəlif dərəcələri var.
Digər mübarizə növü daxili mübarizədir. Bu, insanın müxtəlif səbəblərdən yaşadığı cəmiyyətlə (bu, bir şəxs və ya onun düşüncələri ilə əlaqəli kiçik qrup ola bilər) birbaşa münaqişəyə girməmək istəyi nəticəsində baş verir. İnsan öz hiss və düşüncələrini məqbul səviyyəyə çatdırmağa çalışaraq varlığını qəbul etmək üçün mübarizəsini sərf edir. Nəticə etibarı ilə bu, özünə qapanmış, iddialı olmayan və heç bir varlığı göstərə bilməyən bir şəxsiyyət yaradır. Bu vəziyyətdə olan insan heç bir varlıq göstərə bilməz, çünki müəyyən səviyyədə olsa belə, öz varlığı ilə bağlı problemləri var.
Anlaşılmamağın nəticəsi olan qəbul edilməməsi onları özünə güvənsiz vəziyyətə salır. ətraf mühitin varlığı baxımından özünə güvənməyən fərdləri ortaya qoyur. Özünə inam burada insanın öz varlığını başqalarının varlığı səviyyəsində məqbul görə bilməməsi deməkdir.
Anlaşılmaması nəticəsində, özünün varlığı ilə bağlı real qəbul səviyyəsinə çata bilməyən fərd. varlıq onun dərk etmə ehtiyacını tam və real şəkildə ödəyə bilməz.
Mövcudluq. Məna, məna və dərk etmə-qəbul etmə ehtiyacı sonda müxtəlif mənəvi problemlərə səbəb olur.
Psixoloji aləmində başa düşülmədiyi və qəbul edilmədiyi üçün bir çox problemlərlə üzləşən insanlara kömək etməyin ən asan və yeganə yolu. danışmaqdır.
p>Bəli, əcdadlarımız deyiblər ki, insanlar danışaraq anlaşır. Onlar “birləşirlər”, yəni bir-birini başa düşürlər. İçlərində saxladıqları düşüncələri dinləyib heç kimlə bölüşməyərək, qəbul etməsən də anlayaraq sevinclə dolub-duran, rahatlayan, rahatlayan, sakitləşən insanlar gördük. Hamımız bilirik ki, insana edilə biləcək ən pis şeylərdən biri onu görməməzlikdən gəlməkdir. Belə olan halda insana edilə biləcək ən böyük yaxşılıqlardan biri də onu var kimi qəbul etməkdir. Ancaq deyilənə görə, cəhənnəm belə yoxluqdan qurtuluş olduğu üçün bir növ rəhmətdir.
Aydındır ki, başqasının bizi anlayıb qəbul etməsini gözləmək insan psixologiyasına ağır yük qoyacaq. Hər kəsin bizi qəbul etməsini gözləmək, qəbul edəni qəbul edən, bizi isə möhtac məqam kimi görmək olduğundan, onun qəlbdə yaradacağı dilənçilik halının ağırlığı altında əzilməkdən qorunmağın yeganə yolu tək mövqe və ixtiyar seçməkdir. qəbul edən orqan kimi. İnsan özünü qəbul etməyi öyrənməli, özündən razılıq almalıdır. O, öz ürəyindəki “güc”dən güc almağı, öz mahiyyətini özünə istinad etməyi bacarmalıdır. O, öz dəyərlər sisteminə uyğun yaşamalıdır.
oxumaq: 0
