Uşaqlarda perforasiya olunmuş appendisit üçün laparoskopik appendektomiya: qarın içi drenaj lazımdırmı?
Uşaqlarda perforasiya olunmuş appendisit üçün laparoskopik appendektomiya: qarın içi drenaj lazımdırmı?
Mithat Günaydın, Dilek Dəmirəl, Ferit Bernay, Ender Arıtürk, Ünal Bıçakcı, Burak Tander
ÖZET
Məqsəd : Bu tədqiqatda məqsədimiz perforasiya olunmuş appendisitdə peritondaxili drenajın zəruriliyini qiymətləndirməkdir.
Üsullar: 510 uşaq xəstəsi [246 laparoskopik (LA) və 264 nəfər açıq ( OA)] 2007-2014-cü illər arasında appendektomiya əməliyyatı keçirib. Onlardan 275-i perforasiya olunmuş appendisit (106 LA, 169 OA) olub. Xəstələr retrospektiv olaraq yaş, cins, simptomlar, xəstəxanada qalma müddəti (LOHS), antibiotik terapiyası, əməliyyatdan sonra nazoqastrik boru yerləşdirilməsi və qarın içi drenajı, izləmə müddəti, əməliyyatdaxili və əməliyyatdan sonrakı ağırlaşmalar baxımından retrospektiv qiymətləndirilib.
Nəticələr:Laparoskopik perforasiya olunmuş appendisit (71 kişi, 35 qadın; median 9,5 yaş) və açıq perforasiya olunmuş appendisit (108 kişi, 61 qadın; median 9 yaş) qrupları arasında nazoqastrik dişlərin yerləşdirilməsi baxımından statistik əhəmiyyətli fərqlər müşahidə edilmişdir. boru (102/106 qarşı 169/169) (p=0,021), xəstəxanada qalma müddəti (1,67± 0,11 gün qarşı 2,34± 0,09 gün) (p<0,001), intraperitoneal drenaj (32/106 qarşı 138/169) ). ), (p<0.001), intraperitoneal drenajın müddəti (1.66± 0.28-ə qarşı 4.21± 0.2 gün) və LOHS (5.82± 0.3-ə qarşı 4.23± 0.6 gün) (p <0.001). Qarın içi absesin inkişafı (10/106-a qarşı 9/169), (p=0,144), cərrahi sahənin infeksiyası (2/106-ya qarşı 8/169), (2/106) iki qrup arasında əhəmiyyətli fərq yox idi. p=0,187) və yapışan bağırsaq obstruksiyasının inkişafı (1/106 və 9/169) (p=0,053).
Nəticə: Laparoskopik giriş drenaj və drenaj ehtiyacını azaldır və nazoqastrik borunun müddətini və xəstəxanada qalma müddətini qısaldır. J Clin Exp Invest 2015; 6 (3): 224-227
Açar sözlər: Laparoskopik appendektomiya, perforasiya olunmuş appendisit, peritondaxili drenaj
XÜLASƏ
Məqsəd: Bu tədqiqatda məqsədimiz perforasiya olunmuş appendisitdə peritondaxili drenajın zəruriliyini qiymətləndirməkdir.
Metodlar: 510 uşaq xəstəsi 2007-2014-cü illər arasında 246 laparoskopik (LA) müayinə olunub. və 264 açıq (OA) appendektomiya aparılıb, onlardan 275-i perforasiya olunmuş appendisit (106 LA, 169 OA). Xəstələr, yaş, cins, simptomlar, xəstəxanada qalma müddəti, antibiotiklər, əməliyyatdan sonrakı nazoqastrik boru və intraperitoneal drenaj, izləmə müddəti , intraoperativ və postoperativ Fəsadlar baxımından retrospektiv olaraq qiymətləndirildi.
Nəticələr: Statistik olaraq laparoskopik perforasiya olunmuş appendektomiya (71 oğlan, 35 qız və orta yaş 9,5) və açıq perforasiya olunmuş appendektomiya ( Edilənlər arasında 108 oğlan, 61 qadın və orta yaş 9) nazoqastrik boru (N/N) yerləşdirilməsi (102/106 və 169/169), (p=0,021), N/G qalma müddəti (1,67± 0,11 və 2,34) olub. ± 0,09 gün), (p<0,001), peritondaxili drenajın olması (32/106 və 138/169), (p<0,001) peritondaxili drenajın müddəti (1,66± 0,28 və 4,21± 0,2 gün) (p<0.1) və. xəstəxanada qalma müddəti (5.82± 0.3 və 4.23± 0.6 gün), (p<0.001), əhəmiyyətli fərqlər müşahidə olundu (p <0.05).(10/106 və 9/169) baxımından statistik əhəmiyyətli fərq yox idi (p<0.001). p=0,144), cərrahi sahənin infeksiyası (2/106 və 8/169) (p=0,187) və yapışqan bağırsaq obstruksiyası (1/106 və 9/169).(p=0,053).
Nəticə: Laparoskopik müdaxilə drenaja, N/G borusuna ehtiyacı azaldır və xəstəxanada qalma müddətini qısaldır.
GİRİŞ
Appendisit qarın ağrısının ən çox görülən səbəblərindən biridir və uşaqlarda təcili qarın əməliyyatını tələb edən ən çox rast gəlinən vəziyyətdir [1]. Laparoskopik cərrahiyyədəki irəliləyişlərlə laparoskopik appendektomiya son iyirmi ildə kəskin appendisitin müalicəsində seçilən cərrahi əməliyyata çevrilmişdir [2]. Hazırda appendektomiya laparoskopik üsulla perforasiya olunmuş appendisit zamanı da edilə bilər. Bununla belə, açıq və ya laparoskopik yanaşmanın həyata keçirilməsi baxımından ən yaxşı idarəetmə üsulu hələ də mübahisəlidir. Bəzi müəlliflər laparoskopik appendektomiya ilə perforasiya olunmuş appendisitdə xəstəxanada qalma müddətinin daha qısa olduğunu və cərrahi sahənin infeksiyası və ağırlaşmaların daha az olduğunu bildirsələr də, digərləri laparoskopik və açıq yanaşma arasında əhəmiyyətli fərq olmadığını bildirir [3,4]. Perforasiya olunmuş appendisitin peritoneal drenaj tələb edib-etməməsi də mübahisəlidir [5,6].
Bu tədqiqatda laparoskopik appendektomiyaya məruz qalmış perforasiya olunmuş appendisitli xəstələr retrospektiv olaraq qiymətləndirilmiş və açıq əməliyyatla müqayisə edilmişdir. İntraperitoneal drenajın zəruriliyi yaş da qiymətləndirilir.
METODLAR
Appendektomiya əməliyyatı edilən 510 xəstədən (246 laparoskopik appendektomiya (LA) və 264 açıq appendektomiya (OA)) 2007 və 2014-cü illər arasında perforasiya olunmuş appendisit olan 275 xəstə (106 LA, 169 OA) tədqiqata daxil edilmişdir. Xəstələr retrospektiv olaraq yaş, cins, simptomlar, xəstəxanada qalma müddəti (LOHS), antibiotik terapiyası, əməliyyatdan sonrakı nazoqastrik (NG) boru drenajı və peritondaxili drenajın (İD) müddəti, müşahidə müddəti və əməliyyatdan sonrakı ağırlaşmalar baxımından qiymətləndirilir. Məlumatlar retrospektiv olaraq xəstələrin cədvəllərindən çıxarılır və SPSS statistik proqramından (15.0) istifadə etməklə statistik təhlil aparılır. p <0.05 dəyəri statistik cəhətdən əhəmiyyətli hesab olunur.
NƏTİCƏLƏR
Laparoskopik appendektomiya (LA) olan xəstələrin yaşı 3 ilə 17 arasında (orta 9,5 il). Bu xəstələrin 71-i (67%) kişi, 35-i (33%) qadındır. Açıq appendektomiya (OA) qrupunda xəstələrin yaşı 2 ilə 17 (orta 9 yaş) arasında idi. Onların 108-i (64%) kişi, 61-i (36%) qadındır. Yaş və cins paylanması baxımından LA və OA qrupları arasında sta225
tistik cəhətdən əhəmiyyətli fərq yox idi.
Qəbul zamanı ən çox rast gəlinən simptom qarın ağrısı idi. Bütün xəstələrə venadaxili geniş spektrli antibiotiklər verildi. LA qrupundakı 4 xəstədən başqa bütün xəstələrə əməliyyat zamanı nazoqastrik boru yerləşdirildi. NG borularının yerləşdirilməsi baxımından iki qrup arasında statistik əhəmiyyətli fərq müşahidə edildi (p = 0,021). NG borusunun orta müddəti LA qrupunda 1,67 ± 0,11 gün, OA qrupunda isə 2,34 ± 0,09 gün olmuşdur. İki qrup arasında fərq statistik cəhətdən əhəmiyyətli idi (p<0.001). İD LA qrupunda 32 (30%) xəstədə və OA qrupunda 138 xəstədə (82%) aparılmışdır. Fərq statistik cəhətdən əhəmiyyətli idi (p<0.001). Orta drenaj müddəti LA və OA qruplarında müvafiq olaraq 1,66 ± 0,28 və 4,21 ± 0,2 gün olmuşdur. Son iki ildə laparoskopik hallarda drenaj aparılmayıb. Drenaj müddəti baxımından iki qrup arasındakı fərq statistik cəhətdən əhəmiyyətlidir (p <0,001).
LA və OA qruplarında orta LOHS əhəmiyyətli fərqlə müvafiq olaraq 5,82 ± 0,3 və 4,23 ± 0,6 gün olmuşdur ( p<0.001). Əməliyyatdan sonra qızdırması olan xəstələrdə qarın boşluğunun ultrasəs müayinəsi aparılıb və LA qrupunda 10 (9%) və 9 (5,3%) xəstədə abdominal abse aşkar edilib. OA qrupunda olanlar. Qarındaxili absesin inkişafı baxımından iki qrup arasında statistik əhəmiyyətli fərq müşahidə edilməmişdir (p = 0,144).
Paritoneal absesi olan xəstələr arasında LA qrupunda bir xəstəyə perkutan drenaj tələb olunur. ultrasəs rəhbərliyi və digərləri yalnız antibiotik terapiyası ilə həll edildi. Qarındaxili absesi olan xəstələr arasında laparoskopiya qrupunda 5 xəstədə və OA qrupunda olan bütün xəstələrdə artıq drenaj boruları qoyulmuşdur. LA qrupunda 2 xəstədə (1,8%) cərrahi sahənin infeksiyası inkişaf etmişdir (biri drenaj yerinin yerində, digəri isə troakarın daxil olduğu yerdə). OA qrupunda səkkiz (4,7%) xəstədə cərrahi sahə infeksiyası inkişaf etmişdir. Cərrahi sahənin infeksiyası baxımından qruplar arasında statistik əhəmiyyətli fərq müşahidə edilməmişdir (p = 0,187). Laparoskopiya qrupunda olan bir xəstə texniki səbəblərdən açıq cərrahiyə əməliyyatına çevrilir. Dönüşüm nisbəti 1%-dən az idi. Bir xəstəyə əməliyyatdan sonrakı yapışqanlı bağırsaq obstruksiyası səbəbindən laparotomiya əməliyyatı aparılıb. Bu xəstədə ilkin prosedur zamanı intraperitoneal drenaj aparılmışdır.
Laparoskopik appendektomiya qrupunda təkrar əməliyyat nisbətləri 1%-dən az olmuşdur. Açıq ap226
pendektomiya qrupunda doqquz xəstə postoperativ adeziv bağırsaq obstruksiyası səbəbindən yenidən müraciət etmiş və 8 (4,7%) xəstə təkrar əməliyyat tələb etmişdir. Yapışqan bağırsaq obstruksiyasının inkişafı baxımından iki qrup arasında statistik əhəmiyyətli fərq müşahidə edilməmişdir (p = 0,053). Laparoskopik cərrahiyyə qrupunda uzunmüddətli izləmə zamanı heç bir fəsad müşahidə edilməmişdir.
MÜZAKİRƏ
Hazırda uşaq cərrahiyyəsində minimal invaziv cərrahiyyə geniş şəkildə qəbul edilir. .. Laparoskopik appendektomiya daha az postoperatif ağrı, daha qısa LOHS, daha yaxşı kosmetika və kəskin appendisitin müalicəsində daha az komplikasiya və cərrahi sahə infeksiyası nisbətlərini təmin edir [7]. Uşaqlıqda perforasiya olunmuş appendisit daha çox xəstəxanaya yerləşdirmənin gecikməsi və qarın ağrısının düzgün idarə edilməməsi səbəbindən baş verir. Açıq cərrahiyyə appendisitin müalicəsi üçün yaxşı qəbul edilən prosedurdur [8]. Bununla belə, cərrahların minimal invaziv üsullar üzrə artan təcrübəsi ilə apendektomiya perforasiya olunmuş appendisit hallarında da laparoskopik üsulla həyata keçirilə bilər [9]. Bizim seriyamızda laparoskopik appendektomiya üçün konversiya nisbəti 1%-dən azdır. Cərrahi əməliyyat laparoskopik yolla tamamlanır e başqaları. Bəzi müəlliflər laparoskopiyanı perforasiya olunmuş appendisit üçün nisbi əks-göstəriş hesab etsələr də, perforasiya olunmuş appendisitdə laparoskopik appendektomiyanın üstünlüyünü göstərən bir neçə məlumat vardır [10,11].
Açıq cərrahiyyədə olduğu kimi, burada da yaş məhdudiyyəti yoxdur. uşaq xəstələrdə laparoskopiya. Tədqiqatımızda xəstələrin orta yaşı qruplar arasında müqayisə edilə bilər. NG borularının drenajının yerləşdirilməsi və müddəti baxımından iki qrup arasında əhəmiyyətli fərq müşahidə olunur. Bu, əməliyyatdan sonrakı dövrdə laparoskopik yanaşmanın üstünlüklərindən biri hesab oluna bilər.
Perforasiya olunmuş appendisitli xəstələrdə ən çox rast gəlinən fəsadlar əməliyyat yerinin infeksiyası və qarın içi absesdir [10]. Açıq cərrahiyyə ilə müqayisədə perforasiya olunmuş appendisitlərdə cərrahi sahənin infeksiyası laparoskopik cərrahiyyədə daha aşağı olmuşdur [11]. Açıq cərrahi texnika daha böyük kəsik tələb etdiyindən, perforasiya olunmuş appendisitdə yara infeksiyası daha çox olur. Serimizdə yara infeksiyası laparoskopik qrupda 1,8%, açıq cərrahiyyə qrupunda isə 4,7% təşkil edir. Lakin bu fərq statistik baxımdan əhəmiyyətli deyil. Bu, nisbətən kiçik tədqiqat qrupuna aid edilə bilər.
Bir çox cərrahlar əməliyyatdan sonra qarındaxili absesin inkişafının qarşısını almaq üçün intraperitoneal drenaja üstünlük verirlər. Açıq cərrahiyyə zamanı bütün intraperitoneal boşluq adekvat qiymətləndirilə bilməz və periton boşluğu adekvat yuyula bilməz və cərrah drenaj borusu yerləşdirməməkdən narahatdır. Digər tərəfdən, laparoskopiya bütün intraperitoneal boşluğun qiymətləndirilməsinə və periton boşluğunun təmizlənməsinə imkan verir, beləliklə, əməliyyatdan sonra peritoneal drenaja ehtiyac olmayacaqdır [12].
Bizim hallarda, ID-nin 30%-də yerləşdirilir. laparoskopiya qrupunda olan xəstələrdə və açıq qrupda olan xəstələrin 82%-də. Drenajın zəruriliyi baxımından iki qrup arasında statistik əhəmiyyətli fərqlər aşkar edilmişdir. Laparoskopik qrupda drenajın müddəti əhəmiyyətli dərəcədə qısaldı. Yeddi illik tədqiqat müddətimizin son iki ilində perforasiya olunmuş appendisit (n=26) üçün laparoskopik appendektomiya alan xəstələrin heç birində drenaj aparılmayıb. Bu xəstələr arasında qarın içi absesi yalnız bir xəstədə rast gəlinir. Artan təcrübə və əvvəlki drensiz xəstələrin yaxşı nəticəsi son iki ildə perforasiya olunmuş appendisitlərdə dren qoymamağımıza səbəb oldu.
oxumaq: 0
