XVIII əsr romantizmindən yaranan və indi virtual mediada üzünü göstərən, günlər əvvəl başlayan təlaşla sevgini sübut etmək səylərinə şahidlik edən sevginin indiki dəyişməsi haqqında yazı yazmaq istədim. Sevginin virtual variantının olub-olmaması ilə bağlı narahat olmayın, əslində sevgi, məzmununda ideallaşmaya, yəni aşiq olduğunuz insanı ucaltmaq hərəkətinə görə bəlkə də ən sıx virtual yaşantılardan biridir. Axı biz haqqında ən az təsəvvürümüz olan insanı ideallaşdırırıq.
2019-cu ilin sonlarına doğru izləmək fürsəti tapdığım Cülyetta Binoşun baş rolda çəkildiyi "Mən Kim olduğunu düşünürsən" filmində heyrətamiz görünüş 21-ci əsrdə romantika və məhəbbət rəssamın canlandırdığı Claire obrazının başına gələnlər vasitəsilə təqdim olunur. Əlli yaşlarının əvvəllərində boşanmış Claire sosial şəbəkədə tanış olduğu bir kişiyə aşiq olur.O, əsl kimliyini gizlədir və problemlərinin istiqaməti "guya" dəyişir.O, obsesif şəkildə sosial media vasitəsilə münasibətlərini idarə etməyə çalışır. Məncə virtual mühitlərin bizdə dəyişdiyi şeylərdən biri də sevgidir. Filmdə Claire-in psixiatrla seansda istifadə etdiyi bir xətt var. Sevginin tərifini verərkən deyir: “İstəyirəm ki, içimdəki uşağı sevsin, sakitləşdirsin”. Bununla belə, məhəbbət ehtiyacımız olanı əldə saxlamaq cəhdi deyildimi?
Sevgi, özümüzdə çatışmayan şeyləri və qarşılanmamış bəzi ehtiyaclarımızı yaşatdığımız insana məxsusdur. Ruh yoldaşımız bizi tamamlayacaq və birlikdə həyat ümidsizliyinə çarə tapan insandır. Sevgi ilə ölümü müəyyən qədər görməməzlikdən gəlirik. Gerçəkliyin itirildiyi müharibə vəziyyətidir. İnsanlar nə deyirlər desinlər, gözümüz görməz, qulağımız eşitməz. Təbii ki, hər insan davranışının bundan öz payı var, dünya gözə başqa cür görünür. Mənliyiniz müvəqqəti olaraq əlçatmaz ola bilər, çünki 'mən' olmaq əvəzinə, kim olursunuzsa olun, aşiq olduğunuz insanın sizi sevəcəyini düşünərək hərəkət etməyə başlayırsınız. "Mən"dən imtina edəndə necə eqoist ola bilər? Vaz keçsə belə, sevgili 'mən' olmaqdansa, 'sən'i düşünə bilməz. O, sevilmək, sahiblənmək, xüsusi və bənzərsiz olmaq istəyir. Deməli, mən səni istəyirəm, amma istəyirəm ki, sən məni istəsən. Ona görə də sevginin hər mərhələsində eqoizm hakimdir. İdeallaşma məhəbbətin mühüm tərkib hissəsidir h Alın, mütləqdir. Bu, hər bir insan kimi, qarşıdakı insanın qüsurlarının ola biləcəyini unutdurur. Bu ucalıq artdıqca sevgi bir növ fanatizm kimi yaşanır. Güclü emosiyalar, gecənin bir yarısı oyanan ürək döyüntüləri, yuxular... Sevgi ilə bağlı o qədər şey var ki. Sözlər, şeirlər, mahnılar, şəkillər, filmlər, məkanlar, xüsusi günlər...
Fridrix Nitsşe deyir: "Biz arzulanana deyil, arzunun özünə aşiqik". Biz aşiq olmaq istəyirik. Bunun necə bir hiss olduğunu düşünürük. Bir-birimizdən nə vaxtsa aşiq olub olmadığımızı soruşur, hisslərimizi anlamağa çalışırıq. Kimə aşiq olduq sualı sonra gəlir. Əhəmiyyətli olan sevgidir, sevilənin fikri sevgiyə xidmət edir. Sosial media və virtual mühitlərin son illərdə münasibətlərə və sevgiyə sıx təsir etdiyini görürük. İndi hətta sevgilinin tək bir "mən" anlayışı yoxdur, kim bilir rəqəmsal dünyada nə qədər "mən" var. İnsanların bir-birlərinə bu qədər yaxın və eyni zamanda bir-birindən bu qədər uzaq olduqları vaxtları heç görmüşükmü? Səbirsiz sevgilər, ehtirassız yazışmalar, dərhal aşiq olub dərhal vaz keçmək, yəni gözləməmək və şans verməmək, dayanmalı olduğum dayanacaq burasıdırmı yoxsa gələcəkdə mənə daha uyğun bir dayanacaqla rastlaşacammı deyə düşünmək. (ruh yoldaşım ola bildiyi yer)... İnsanın başqasına belə toxunması asan deyil.Deyəsən sevgi çoxdan geridə qalıb. Acı da gözəl idi.
Ancaq yetkin sevgiyə çatanda güvən, sevmək, sevilmək dadını dadacaqsan. Bilirsən ki, hər bir insanın qüsurları var, mükəmməllikdən əl çəkib, sakitlik tapırsan. Göz-gözə toxunmadan, söz-söz danışmadan, səbirlə gözləmədən və səhvləri bağışlamağı öyrənmədən, ilk növbədə özünüzü tanımadan nəyə ehtiyacınız olduğunu necə biləcəksiniz? Sevgidə qalın, sevgi...
oxumaq: 0
