İnsanlar doğulan zaman valideynlərini, adlarını və bacılarını seçə bilməzlər. Onlar tək yaşamağa üstünlük verə bilərlər. Təbiətcə onlar özlərini bir quruluşda tapırlar. Bu quruluşun adı ailədir. İnsan olmağın tələb və ehtiyaclarını əvvəlcə ailə daxilində sevgi ilə öyrənirlər. Ana şəfqət və mərhəmət, ata iqtidar və etibar, qardaş yaxın dostluq rəmzidir. İnsan öz şəxsiyyətini ailəsindən alıb-almadıqları, mühitdən əlavə edib-etmədikləri ilə formalaşdırır. Odur ki, valideynlər övlad tərbiyəsində səbirli və mühakimə etməməlidirlər. Bu, verdiyimiz şeyi, verdiyimiz yolu aldığımız bir əməliyyatdır; Qısa müddətdə müəyyən nəticələr verir.
İstər onları sevdirmək, istər paxıllıq etmək, istərsə də məsuliyyətli bir insana çevirmək tamamilə bizim ixtiyarımızdadır. Övladlarımıza qarşı mülayim davranmalı, onlara mülayim olmağı öyrətməliyik. Böyüklərimiz deyiblər ki, hər şeyin azı zərərlidir, çoxu zərərlidir, ortası qərardır. “Az verib xarab olmayaq, çox verib korlamayaq” deyimi uşaq tərbiyəsində tarazlıq tapmaq üçün əla yanaşmadır. Sizin sevgi və yaxınlığınız ölçüsü elə olmalıdır ki, uşaq sizi hər an yanında hiss edərək dəstək tapa bilsin və ata-anasını görmədikdə özünü sərbəst hiss etsin. Bizim mədəniyyətimizdə qadınlar ümumiyyətlə uşaqlarına həddindən artıq diqqət və qayğı göstərməklə səhv edirlər. Evliliklərində tənhalıq hiss edən analar özlərini uşaqlarına həsr etməyə başlayır, onlara həddən artıq bağlanır və övladlarını onlardan asılı vəziyyətə sala bilər. Lakin bütün çətinliklərdən qorunan, həddən artıq idarə olunan, problemlərini adətən valideynləri həll edən uşaqlarda passiv, bacarıqsız və etibarsız şəxsiyyət tipi formalaşır. Bu yanlış valideyn münasibəti daha çox gec dünyaya gələn, ilk dəfə ana olan, tək övladı olan, oğlan uşağı evdə padşah elan edən valideynlərdə rast gəlinir. kədərlənsin, inciməsin, nə istəyirsə olsun”. Asılı şəxsiyyət xüsusiyyəti həmişə anası və ya atasının yanında olan uşaqlarda daha çox müşahidə olunur. Zaman keçdikcə uşaq bu asılılığı həyat yoldaşına göstərə bilər. O, əmzik adlanan cavanlara çevrilə bilər. Diqqət edilməli vacib bir məqam isə uşaq hələ körpəlik çağında ikən “Xorulma, bağı pozma”. "Faydalı olmamalı" deyə düşünərək səhv tətbiq etməyin. “Uşağınızı hər ağlayanda qucağına alsanız, aludə olar” məsləhətinə çox əhəmiyyət verməyin. Çünki ilk illərdə körpənizi nə qədər sevgi və diqqətlə böyütsəniz, o, bir o qədər təhlükəsiz hiss edəcək və sağlam şəkildə inkişaf edəcək.
Uğurlu valideynlər uşağın ehtiyaclarını hiss edən, ona cavab verənlərdir. onlara uyğun gələn, həddindən artıq dözümlü və ya sərt olmayan, uşağa çevik yanaşan, davranışlarında müəyyən qətiyyət və davamlılıq saxlayan, etiraz etməzdən əvvəl həmişə uşağının istəklərini dinləyən valideynlərdir. Yenə də uğurlu valideynlər övladının özünü idarə etməsi və ya əxlaqi inkişafı üçün mühit hazırlayan, yəni daxili nəzarət deməkdir, uşağın məsuliyyət hissini inkişaf etdirən, onları hadisələrin nəticələri ilə baş-başa buraxan, onlara hüquq və azadlıqlarının sərhədlərini öyrədənlərdir. , qorxu silahını övladlarının üstünə çevirmədən özlərini nizam-intizamlandıran, fikirlərini sərbəst ifadə edə bilən şəxsiyyət kimi yetişmələrinə imkan yaradan insanlardır. Yer üzündə heç bir uşağı “kişi ola bilməzsən” deyib kişi edə bilməzsən! Unutmayın ki,hər bir uşağın rolu və modeli onun anası və atasıdır.Uşaq sizin gözünüzdə kişiyə çevrilmirsə,bu sizin kişi ola bilməməyinizdəndir.Bu uşaqlar eqoizmi,yalanı,münafiqliyi və aldatmağı ancaq ondan öyrənmirlər. küçələr... Etmədiyin bir şeyi onlardan istəmək və gözləmək olmaz.Uşaq ata-anasının tablosudur... Əziz dostlar, deyirəm ki, bu rəsmin gözəlliyi tamamilə rəssamdan asılıdır.
Etmədiyimiz və ya əldə edə bilmədiyimiz şeyləri istəyirik.Yalan danışıb düzlük gözləyirik, kitab oxumuruq, oxumasını istəyirik... Bunları artırmaq olar. Amma əvvəlcə özümüz onlara nümunə olmağa çalışmalıyıq.Bizim məsuliyyətimiz onları dünyaya gətirməkdə vəsilə olmaqla bitmir.Əksinə əsl nümunə olaraq davam etməliyik. Gəlin sevgi dolu, mərhəmətli övladlar yetişdirək, əziz dostlar..
Sevgi ilə qalın!!
oxumaq: 0
