Sevgidən gözlədiklərimiz...
Rollo Mey "Sevgi və İradə" adlı kitabında insanın şəxsiyyət probleminə və pis həyatına həll yolu olaraq sevgiyə verdiyi vurğunun artdığını qeyd edir və əlavə edir: "Dəyər sevgi olub-olmamasından asılı olaraq özlərinə yüksəlir və ya enir. Sevgi tapdıqlarına inananlar; Kalvinistlər sərvəti seçilmiş bir qulluqçu olmağın maddi sübutu kimi gördükləri kimi, özlərini daha üstün hesab etməyə meylli idilər və onu xilasın əyani sübutu hesab edirdilər. Sevgi tapa bilməyənlər özlərini nəinki məhrum hiss edirdilər, əksinə daha dərin və daha zərərli daxili səviyyədə özlərinə qiymətləri də azalır. Onlar özlərini cəmiyyətdən qovulmuş yeni bir məxluq növü kimi hiss edirdilər və psixoterapiyada səhər tezdən yuxudan oyananda hiss etdiklərinin bədbəxtlik və tənhalıq deyil, daha çox darıxmaq kimi dişləmə hissi olduğunu etiraf etdilər. həyatın böyük sirridir.”
Rollo Mey bu sətirləri 1969-cu ildə yazıb. 45 ilə baxmayaraq, Meyin sözlərinin əsassız olduğunu deyə bilərikmi? Amerikada aparılan 10 il davam edən araşdırma, müasir həyatda insanların yaşadığı ən sıx hisslərin tənhalıq və depressiya olduğunu ortaya qoydu.
Məncə, 30 yaşlarında bir yetkinin həyatında bir yoldaş istəməsindən daha təbii bir şey yoxdur; Ancaq sual etməmiz lazım olan şey, bu yoldaşdan və sevgidən gözləntilər və ya bu sevginin yoxluğunda yaşanan güclü dəyərsizlikdir. Meyin yuxarıda qeyd etdiyi kimi, sevginin bir almanın yarısı olmasını gözləmək... onunla tam olmaq istəmək və onun yoxluğunda var ola bilməmək... Edilən, özünü dəyərsizliyin qucağında döyməkdirsə, biz nələr Bu nöqtədə axtardığımız sevgi deyil, bəlkə də özümüzə vermədiyimiz dəyərdir...
Ancaq terapiya prosesində həmişə müştərilərimə deyirəm ki, "Sevginin iki yarısı olanda ağrılı olur. alma, amma iki ayrı alma olanda ləzzətlidir." Əksinə... sevgi ilə tamamlanmağı gözləmək və dəyərsizliyimizi aradan qaldırmaq bizim keçmişdən yükümüzdür... sevdiyimizə ödədiklərimizi ödəməyə məcbur etməkdir. keçmişdə yaşaya bilməzdi. Müəllimim Mehmet Zararsızoğlunun dediyi kimi, “çünki biz həmişə aşiqi keçmişin yarımçıq işinə görə günahlandırırıq... biz fərqinə varmadan onu həmişə sıxışdırırıq... onu yoruruq...”
oxumaq: 0
