Körpə doğuşdan əvvəl, ana bətnində olarkən özünü təhlükəsiz hiss edir. Doğuş növü və ananın doğuş zamanı yaşadığı və buna görə də körpəsinin yaratdığı duyğular körpədə ilk narahatlığı oyadır. Körpənin doğulduqdan sonra daxili qəbul etdiyi ilk obyekt ananın döşüdür. Körpə döşü fərqli bir şey kimi qəbul etmir, onu öz qolunun və ya ayağının uzantısı kimi qəbul edir. Döşlə ilk qarşılaşma travmatik olarsa, özünün ilk daxili obyekti olan döş də onu pis hiss etdirər. Yəni onun uzantısı olan obyektin, yəni özünün pis olması hissi aktivləşir. Ona görə də ana ilə ilk münasibət də pis olacaq.
Sinə ilə ilk münasibətdə ən təsirli rol xarici faktorlara aiddir. Bu xarici amillərin tərkibinə bir çox amilləri daxil etmək mümkündür. Bunlardan bəziləri kimi; Bunlara çətin doğuş, körpənin doğuş zamanı oksigensiz qalması və ya xarici dünyaya uyğunlaşma prosesində şok yaşanması ola bilər. Ona görə də mənfi xarici faktorlar körpənin sinə ilə ilk qarşılaşmasını nəinki travmatikləşdirəcək, həm də əlverişsiz şəraitdə körpənin döşü daxili obyektə çevirməsinə səbəb olacaq.
Yenə də bu dövrdə emosional sağ beyindən sağ beyinə ünsiyyət formasına görə ana ilə körpə arasında mübadilə baş verir.Mümkündür. Körpənin lazımi qayğı görüb-görməməsi, ananın körpəyə qulluq etməkdən həzz alıb-almaması, ananın narahat vəziyyəti, uşağı bəsləyərkən psixoloji çətinlik yaşayıb-yaşamaması kimi dəyişənlər körpənin süd qəbul etməsində böyük əhəmiyyət kəsb edir. həzz və onun döşü daxililəşdirmə qabiliyyətində.
Doğumdan əvvəl mövcud olan ana.Uşaq birliyi doğumla bitir. Uşaq döşə ana sevgisindən əmin olmağın qarantiyası kimi baxır və daim onunla olmaq istəyir. Yəni buna ana məhəbbətinə arxayın olmaq narahatlığı da adlandırmaq olar.
Emosional dövrdə körpə üçün yaxşı döş, pis döş olur... Yaxşı döşdür. ananın xeyirxahlığının, tükənməz səbrinin və alicənablığının, yaradıcılığının, ümid və inamının simvolu.onun yaxşılığa inamının əsası olaraq qalır. Əgər bu pis memedirsə; Körpəni əsəbiləşdirir. Məyus olmuş körpənin minnətdarlıq və sevgi hisslərinin toxumları yox olarkən, paxıllıq, qısqanclıq və hərislik hissləri güclənir.
Paxıllıq hissində döşləri pis olan ana Sinəni qəsb etmək yoxdur, ancaq o sinəni pisliyə bulaşdırmaq var. Cinsi əlaqənin ilk obyekti qidalanma döşüdür. Körpə bu döşdə istədiyi hər şeyi ehtiva etdiyini, sinənin sonsuz süd və sevgi verə biləcəyini düşünür, ancaq öz məmnuniyyəti üçün bunları gizlədir. Bu hiss körpənin kin və nifrətini artırır, nəticədə ana ilə münasibət pozulur. Ananın yaradıcılığını korlamaq, məhv etmək hissi üstünlük təşkil edir. Paxıllıq hissi ilə dolu insan ətrafını məhv edir, yoxsullaşdırır və az qala zəhərləyir.
Həsislikdə körpənin bütün istəklərinin yönəldiyi sonsuz bir döş fantaziyası var. Körpədə ananın ondan məhrum olduğu hissi var. Bu, yaxşı döşün südünü, sevgisini, şəfqətini özündə saxladığı bir hissdir... Acgöz təbiət şüursuzca sinəsini daim boşaltmağa, quruyana qədər bütün südü əmməyə və istehlak etməyə, bütövlükdə udmağa meyllidir. Qarşı tərəfdə heç nə qalmamalıdır. Acgöz termini tox olsa da əmməyə davam edən uşaqlar üçün istifadə olunur. Bu vəziyyət həyatınızın hər sahəsinə yayıla bilər. Hədəfindəki bütün obyektlər tutulmalıdır. Ən gözəli olmalıdır. O, ən varlı olmalıdır. Ən yaxşı və ən gözəl kimi tanınan maddi və mənəvi hər şey onun olmalıdır. Onları ələ keçirməyə çalışır. Heç vaxt doymadan, çünki işlərin sonu heç vaxt bitmir.
Paxıllıq və xəsislik hissinə qalib gələn fərd, qısqanclığın daha yetkin səviyyəsinə çatmışdır. Qısqanc bir insan gözəlliyi məhv etmək, məhv etmək və ya çirkləndirmək hissini hiss etmir. Tamahda olduğu kimi, o, hər şeyin özünə məxsus olmasını və qarşı tərəfə heç bir şeyin qalmamasını istəmir. İstədiyi şey başqasının sahib olduğu şeyə sahib olmaqdır. Qonşusu qədər varlı, qonşusu qədər uğurlu və ən azı onun qədər xoşbəxtdir.
Yaxşı obyekti, yəni sinəsi yaxşı olan fərd ana ilə yaxşı münasibət qurduqda. döş, o, sevgi qabiliyyətinin çox əhəmiyyətli bir törəməsi olan minnətdarlıq hissinə çatır. Bu hiss yaxşı obyektlə ünsiyyətdə əvəzsiz amildir. İnsana həm özündə, həm də başqalarında yaxşılığı görməyə imkan verir. Minnətdarlığın mənşəyi körpəlik dövrünün ilk mərhələlərindəki duyğu və münasibətlərdə yatır, bu dövrdə körpə üçün yeganə obyekt anadır. Bu erkən bağ, bütün sonrakı sevgi və məhəbbət münasibətlərinin əsasını təşkil edir. Körpənin ana ilə əlaqəsinin nə qədər davam edəcəyini xarici şərtlər qismən müəyyən edir. Sevmək qabiliyyəti anadangəlmədir. Dağıdıcı təsirlər və sıx paxıllıq hissləri erkən mərhələdə ana ilə bu xüsusi münasibəti korlaya bilər. Süd sinəsinin paxıllığı güclü olarsa, tam razılıq və razılığın qarşısı alınır.
Şükür və sevgi hissinin əsasını təşkil edən məmnunluqdur. Körpənin döş əmərkən hiss etdiyi xoşbəxtlik şükürün əsasını təşkil edir. Hər cür məhəbbət və dostluq münasibətlərinin əsasını başqa bir şəxslə inteqrasiya prosesi, yəni ilk obyekt münasibətində sinə ilə inteqrasiya prosesi təşkil edir. Döşlə münasibət, nitq dövründən əvvəl ana ilə gözlə qurulan əlaqə və ilk yaxınlıq dövrü digər əlaqələrin əsasını təşkil edir.
Bu, çox da faydalı bir vəziyyət deyil. ananın həddən artıq təlaşlı olması və körpə hər ağlayanda narahatlıqla süd verməsi. Körpə ananın narahatlığını hiss edir, bu da körpənin öz narahatlığını artırır. Körpəni ağlataraq, narahat edərək qidalandırmaq düzgün olmadığı kimi, uşağa boşalma fürsəti vermədən sinəsini daim onun ağzına qoymaq da sağlam olmayan bir yanaşmadır. Həddindən artıq olmayan bir məyusluq həm də körpənin xarici aləmə uyğunlaşması və reallıq duyğusunun inkişafıdır.Körpənin əmilməsi və süd vəzisinin ehtiyaclarını ödəməsi prosesində gücləndirilməsi və dəstəklənməsi lazımdır. Körpənin bəzi münaqişələr yaşaması lazımdır. Münaqişənin aradan qaldırılması yaradıcılığın ən əsas elementidir. Dinc, fasiləsiz, sakit və doyumlu ana südü yaxşı döşün introyeksiyasıdır. Döşdə olarkən yaşanan tam məmnunluq və məmnunluq körpənin anadan unikal bir hədiyyə aldığını və onu qorumaq istədiyini göstərir. Minnətdarlıq həm də yaxşı təbiətli insanlara inamla əlaqələndirilir. Bu ilk obyekt döşü bəyənmək və mənimsəməkdir. Yaxşı nəsnə, sinə, yəni ana körpəni sevib qoruduğu halda, körpə də ananı, yəni döşü sevir və qoruyur.Şükürlə səxavət arasında sıx bir əlaqə var. Yaxşı obyektin, döşün mənimsənilməsi daxili zənginliyi artırır. Bu obyektin hədiyyələrini başqaları ilə bölüşmək imkanı verir. Sevgini paylaşmaqdan həzz almaq minnətdarlığın ən vacib xüsusiyyətlərindən biridir.
oxumaq: 0
