Bəzən uşaq böyüdərkən, bəzən işimizi görərkən, bəzən də dostluğumuzda yaranan bu hiss nə deməkdir?
Emosiyalar dünyamız nəhəng bir kainat kimidir... bizi biz edən əsas şey... Doğulduğumuz andan etibarən.Biz öz mərkəzimizdə doğulmuşuq. Tam və saf halımızda kimliyimiz illər ərzində sosial və ailə təzyiqləri, məhdudiyyətlər, yaşadığımız müsbət və ya mənfi təcrübələrlə formalaşmağa başlayır. Bu kimliyimizin formalaşdığı, saf bir orqanizm kimi reaksiya verdiyimiz dövrlərdə yaşadığımız anları xatırlayaq. Mən sizə deyirəm ki, o vaxt hər şey əla idi. “Bu sizin üçün nə vaxt idi?” deyə soruşsam, insanların əksəriyyətinin cavabı “Uşaqlığınızdan nə vaxtsa” olur. Hələ təzyiqlərə və bir çox amillərə məruz qalmadığınız və o saf reaksiyaların və duyğuların açıq şəkildə yaşandığı vaxtlardır.Bəlkə incitdiyiniz üçün və ya bəlkə də sırf diqqətinizi cəlb etmək üçün ağladığınız vaxtlardır. öz işi ilə çox məşğul olan ana və 'Ah, ağlamağa nə var ki!' İlkin duyğularınızı boğmalı olduğunuz və özünüz olmaqdan uzaqlaşdığınız dövrlər.Hər basılan duyğu insanın içindəki yaradıcı enerjini sıxır. və insanın özündən uzaqlaşmasına səbəb olur. Özünüzü qeyri-kafi hiss etdiyiniz o məqama baxaq; uşağınız ağlayır. Nə etsən də, onu susdura bilmədin! Həyat yoldaşınızın və yaxınlarınızın baxışlarına məruz qalırsınız. Bununla belə, əlinizdən gələni etdiniz, amma yenə də alınmadı. Nəticədə özünüzü qeyri-kafi hiss etdiniz. Necə ki, hər şey əla olanda, valideynin nə edirsən et, səni qiymətləndirmədiyi zaman hiss etdiyin hiss kimi... Özünü sübut etmək və bəyənilmək üçün çox əziyyətlərə qatlaşdın, çətinliklərin öhdəsindən çətinliklə gəldin, amma ata-ananın gözündə kamilliyə çata bilmədiyin üçün hələ də razılıq ala bilmədin... Bax budur.Bu qeyri-adekvatlıq hissi sənin o zamanlardan qalma hissin və təcrübəndir, bu, yetkin həyatında davam edən və əslində bütün məsuliyyətin sizin üzərinizdə olduğunu düşündükcə və kamilliyə çatmağa çalışdıqca artır.Valideynlərinizlə birlikdə yalançı göbək varlığını hər zaman hiss etdirən və o vəzifələri ən möhtəşəm şəkildə yerinə yetirən hissdir.Sanki bir hissdir. sənə gətirilsə bitər.Həyat yolunda yaxşı yoldaşların olmasa da, Yetkinlik dövründə siz daxili uşağınızın valideynisiniz. Həmişə sevgi və razılıq gözləyən, mərhəmətə layiq olan o balaca uşaq... Onu incitmək, ona məhəl qoymamaq əvəzinə; Onların ehtiyaclarını dinləmək vaxtı gələ bilər. O nə olmaq istəyirdi? Yenidən başlasaydı, onunla hansı müşayiətçinin olmasını istərdi? Yanında yeni müşayiətçisi olsaydı, indi necə bir həyat yaşayardı? O, emosiyalarını necə yaşayacaqdı? O, özünü necə ifadə edərdi? Onların arzu və istəkləri nə olardı? Bunlara nail olmaq üçün hazırda nə lazımdır?
Gəlin qulaq asaq və bu həyat yolunda öz valideynliyinizə işıq salaq..
oxumaq: 0
