PANİK NÖTƏLƏR VƏ PAN
Panik atak, gözlənilməz mifoloji tanrı Panın biz çarəsiz insanlara hədiyyəsidir, yoxsa bu, yaşadığımız güclü stress və mürəkkəb müasir cəmiyyətin problemli münasibətləri ilə bağlıdır. ? Təbiətin əsl simvolu olan Panın müasir sosial həyatdan o qədər də həzz ala biləcəyini düşünmürük. Digər tərəfdən, Panın qeyri-sabit və kortəbii sevinc-qəzəbi bizi yaradılışımızın kəskin sonlarını düşünməyə vadar etmir.
Qədim Anadolu mifologiyasına görə Pan kiçik və iribuynuzlu heyvanların mifoloji tanrısı hesab olunurdu. onları otaran çobanlar, təbiət və çöl. Ayaqları keçi ayaqları şəklində, keçi quyruğu, keçi saqqalı və buynuzlu idi. O, pan fleytası ilə xoş melodiyalar oxuyurdu. Bu gözəl musiqini eşidən bütün pəri qızları kənd yerlərində şən rəqs edir, füsunkar səsləri ilə bu gözəl musiqini müşayiət edərək olduqları məkanı şənləndirirdilər. Yoldan keçənlər də vəcdə və xəyal qırıqlığına uğradılar. Pan çox şən və aktiv əhval-ruhiyyədə olarkən birdən-birə bədxahlaşır, uğultu və xışıltı ilə bir yerdə tək qalanları qorxudurdu. Qəflətən düşən daş, qayaların arasında görünən kölgə, otların və kolların bir-birinə qarışması Panın varlığı hesab olunurdu. Bu zaman birdən-birə heç bir səbəb olmadan heyvanlarda, hətta insanlarda da ürək döyüntüsü, nəfəs darlığı, udqunmada çətinlik yaranır, sanki başlarına qaynar su tökür, tərləyir, bütün bədəni başdan-ayağa uyuşur, ürək bulanır. və böyük sıxıntı və narahatçılıq hissi ilə yanaşı, huşunu itirmək, dəli olmaq və ölüm qorxusu ilə oradan dəhşət içində qaçmaq istəyirdilər. Budur, adını bu mifoloji tanrıdan alan panik pozğunluq, insanların ölüm qorxusu ilə (bədən əlamətlərini müşayiət edən); izdihamlı, əsas çıxışın tapılmadığı yerlərdən qaçınmaq və tək qalmamaq kimi narahatlıqlarla; O an ölə, ağlını itirə, insult keçirə, infarkt keçirə bilər kimi fikirlər onu xəstəxanaların təcili xidmətlərinə müraciət etməyə vadar edə bilər.
Bu kimi simptomlarla qarşılaşırsınızsa və bu əlamətlər həyatınızı qısaldır� Əgər atlama gündəlik fəaliyyətinizə mane olarsa, panik pozğunluğunuz ola bilər. Gecə yarısı xəstəxanaların təcili yardım şöbələrinə getmək və lazımsız müalicə almaq istəmirsinizsə, psixiatrla müalicəyə başlayın. Panın gətirdiyi qorxu və bəlalar aradan qalxsın, Panın yox, George Zamfirin gözəl pan fleytasının şən melodiyaları gününüzü işıqlandırsın./p>
Qədim Anadolu mifologiyasına görə yer üzündə çoxlu tanrılar olub. Onlar müxtəlif təbii hadisələrə və ya canlı və cansız varlıqların nəzarətinə və davranışına cavabdeh idilər. İnanca görə, bu tanrılar insan formasında olub, insanlarla da ünsiyyətdə olublar. Mən sizə narsisizm sözünün mənbəyi olan Nərgizin mifoloji hekayəsini danışacağam.
Ona aşiq olanlara məhəl qoymayan və onları qarşılıqsız qoyan çox gözəl pəri qızı Echo, bir gün ov edən bir ovçunu görür. Narcissus adlı bu ovçu çox yaraşıqlıdır. Ekho bu gənc ovçuya ilk baxışdan aşiq olur, lakin Nərgiz bu sevgini qaytara bilmir və pəri qızın yanından uzaqlaşır. Bu vəziyyət qarşısında Echo gündən-günə əriyir və özünü qaranlıq sevgiyə bağlayaraq ölür. Bütün bədənindən qalan sümüklər qayalara, səsi isə bu qayalarda “əks” dediyimiz əks-sədaya çevrilir. Olimp dağında oturan tanrılar bu vəziyyətə çox qəzəblənir və Nərgisi cəzalandırmaq qərarına gəlirlər. Günlərin birində ov axtarışında olan Nərgiz susamış və yorğun halda çayın kənarına gəlir və oradan su içmək üçün əyiləndə öz üzünün və bədəninin gözəlliyinin suda əks olunduğunu görür. Onu da əvvəllər görmədiyi bu gözəllik valeh edir. Ayağa qalxa bilmir, özünə aşiq olub. O, öz obrazını heç kimi sevmədiyi qədər sevirdi. Orada qalır, nə su içə bilir, nə də yeyə bilir, Echo kimi, Narciss də günü-gündən əriməyə başlayır və sadəcə özünü seyr etməklə canını qurtarır. O öldükdən sonra bədəni nərgiz çiçəklərinə çevrilir. Narsisistik şəxsiyyət pozğunluğu olan insanlar beləcə özlərinə aşiq olurlar, hər zaman ön planda və ən populyar olmaq istəyirlər, başqalarının fikir və istəklərinə lazımi diqqəti göstərə bilmirlər. Onlar öz planlarına, məqsədlərinə nail ola bilməyəndə, lazımi diqqəti görməyəndə də belədir. � Onlar Nərgiz kimi əriyib yıxılırlar.
QƏSƏRLƏR MÜNASİBƏTİ QƏHRƏMAN VƏ EDİP HADİSƏSİ MİFOLOGİYANIN MÖVZUSUNDUR
Edip tanrıların hazırladığı acı taleyindən xilas oldular, amma qaça bilmədilər Yenə yaşamaq üçün tanrıların qəzəbinə düçar oldular. Müasir psixiatriyanın ilham mənbəyi olan Edip hekayəsi bu gün də müzakirələrdə önəmli olaraq qalır.
Tebai şəhərinin kralı Laiosun övladı olmayıb. Padşah Apollon tanrısı ilə məsləhətləşməyə gedəndə Apollonun cavabından sarsılır: "Oğlunuz olacaq, amma bu uşaq gələcəkdə sizi öldürəcək, kraliça ilə (onun anası) evlənəcək və hamı bədbəxt olacaq". Bir müddət sonra kraliça hamilə qaldı və bir oğul doğdu. Padşah bu oğlanın öldürülməsini əmr etdi. Kraliça cəlladı uşağı uzaq və tənha bir yerə qoymağa razı saldı. Bunun üzərinə cəllad körpəni ayaqlarından ağacdan asıb. Yoldan keçən çobanlar uşağı xilas ediblər. Başqa şəhərin padşahının tabeliyində olan bu çobanlar körpəni başqa şəhərin sarayına gətirirlər. Bu şəhərin kraliçasının övladı olmadığı üçün bu körpəni götürüb böyütmək qərarına gəlib. Körpənin ayağı asıldığı kəndirin təsirindən zədələndiyi və şişdiyi üçün kraliça ona Edip (şişmiş ayaq) adını verdi. Oğlan böyüyəndə ətrafındakılardan onun şahın əsl oğlu olmadığını öyrəndi. Bunun üzərinə Apollona getdi və xəbərin doğruluğunu və gələcəkdə onu gözləyən vəziyyəti öyrənmək istədi. Apollon ona "atasını öldürəcəyini" söylədi. Bu vəziyyətin qarşısını almaq üçün ölkəsindən çox uzaqlara qaçan Edip yolda yaranan qarşıdurma nəticəsində bilmədən öz atası Kral Laisosu öldürür.
Bu dövrdə Edip yoldan keçənləri tapmacalar soruşaraq çaşdıran və düzgün cavab verə bilməyənləri öldürən mifoloji varlıqla qarşılaşır. Eyni tapmaca ondan soruşuldu: “Səhər dörd ayaqla, günorta iki ayaqla, axşam üç ayaqla gəzən nədir?”. Edip dərhal cavab verdi: “İnsan o varlıqdır ki, səhərlər, yəni həyatının ilkin dövrlərində əl-ayağı üstə sürünür, ömrünün günorta çağı, böyüyəndə iki ayaq üstə yeriyir, çomaq kimi istifadə edir. ömrünün axşam çağında, qocalıqda ayağından əlavə bir ayaq”. Bu cavab qarşısında məxluq başqalarına verdiyi cəza ilə özünü cəzalandırır. huşunu itirdi və öldü. Bu hadisə böyük sevinclə qeyd olundu. Məxluqu ağlı ilə məğlub edən Edip doğulduğu şəhərdə kral elan edilir. Ana və oğul olduqlarını bilmədiklərindən kraliça ilə evləndilər və dörd uşaqları oldu. Bu vəziyyətə çox qəzəblənən tanrılar bu şəhərə fəlakətlər yağdırdılar. Böyük quraqlıq, aclıq və səfalət var idi. Məsləhət olunan bir sehrbaz bunun səbəbini yeni padşahın öz atasının öldürülməsi və anası ilə evlənməsi ilə əlaqələndirir. Böyük kədər içində həqiqəti öyrənən Edip öz gözlərini çıxartdı. Bədbəxtliyə düçar olmuş qəzəbli şəhər camaatı onu rüsvay edib, fəlakətin günahkarı kimi şəhərdən qovdular. Öz övladları da rüsvay olmuş Edipundan üz döndərdilər. Bir vaxtlar padşah olan Edip həyatını dilənçiliklə davam etdirərkən, yanında yalnız qızı Antiqona qalır. Edipin tərk edilmiş uşaqları isə fəlakətlərdə acınacaqlı şəkildə öldülər. Bu, valideyn məhəbbətinin vacibliyini əks etdirir və “kim tapır” deyimini təsdiqləyir. Freydə görə, adını bu mifoloji hekayədən alan Edip kompleksi, 4-5 yaş arası oğlan uşaqlarında atanı rəqib kimi görmə, ananın sevimlisi olma davranışlarını izah etmək üçün istifadə olunur.
oxumaq: 0
