Salamlar...ÇATLI VƏDDƏLƏR...Mədəniyyətimizdə ən çox işlədilən ifadələrdən biri də "Qüsursuz nökər olmaz" ifadəsidir.Amma gündəlik həyatda çox vaxt həm ətrafımıza, həm də özümüzə qarşı qəddar və qərəzli davranırıq. Həqiqətən də, insanın öz dəyəri ilə bağlı formalaşmış fikirləri dəyişdirilməsi ən çətin olanlardandır. İnsanın özü üçün müəyyən etdiyi dəyərlər əslində həddən artıq ümumiləşdirilmiş düşüncələrdən ibarətdir.Unutmaq lazım deyil ki, insanlar onların davranışları deyil.Ona görə də özümüz haqqında danışarkən özümüzü ləkələyəcək ifadələrdən qaçmaq lazımdır.Və nə olursa olsun başqaları deyir ki, özünü qəbul etmək xoşbəxtliyin ilkin şərtidir.İnsanın özünü təkmilləşdirməsi üçün zaman-zaman özünü ifadə etməkdən çəkinməlidir.O, özünü başqaları ilə müqayisə etməli ola bilər.Ancaq istifadə etdiyi ümumiləşdirmələr və ya özünü aşağılayan ifadələr Özü haqqında bu müqayisələr edərkən insana heç bir fayda gətirməz. Həyatın əsl məqsədi daim özünü sübut etməyə çalışmaqdansa, həyatda məmnunluq və sevinc tapmaqdır.İnsan uğursuzluqla qarşılaşdıqda bunun dünyanın sonu olmadığını görməli və “nə olsun” deməyi bacarmalıdır. Bunu demək heç nəyə əhəmiyyət verməmək və ya “fərq etməmək” mənasına gəlməməlidir, “bu hər şey deyil” mənasını verməlidir.Özünü qəbul etmək düşüncələrdə başlayır və davranışda özünü göstərir. Unutmamalıyıq ki, özümüzü pis aparanda biz pis insan deyilik, sadəcə olaraq pis davranışa malik bir insanıq. Bilməliyik ki, qalib gəlsək də, uduzsaq da, geri çəkilsək də özümüzü qəbul edə bilərik. Gəlin başqalarının fikrinə dəyər verək, amma bu fikirlərin bizi müəyyən etməsinə imkan verməyək.Xüsusən də özümüzə başqalarının gözü ilə baxmamalıyıq. Axmaq davrandığımız zamanlar ola bilər, amma bu, axmaq olduğumuz demək deyil. Səhvlərimizdən və səhvlərimizdən dərs almağa çalışmağımız belə, axmaq olmadığımıza sübutdur.Axmaq ola bilərik, amma bu, axmaq olduğumuz anlamına gəlmir. Özümüzü utandırmadan, incitmədən, alçaltmadan özümüzü düzəltməyə çalışmalıyıq. Fövqəlbəşəri olduğumu sübut etməkdən və ya özümü başqa insanlardan aşağı görməkdənsə, özümüzü insan kimi qəbul etmək daha yaxşıdır. Müvəffəqiyyətli olmaq daha yaxşı ola bilər, amma bu məni daha yaxşı insan etmir.Eyni şəkildə uğursuzluq da pis ola bilər, amma məni yaxşılaşdırmır. Gəlin anlayışları qarışdırıb özümüz dəyərsizləşdirməyək. Gəlin görək və inanaq ki, özümüzü qəbul etmək heç bir şərtdən və heç kimdən asılı deyil.Düşüncə inqilabı etmək göründüyü qədər çətin deyil.İnandığımız müddətcə qətiyyətli olun və tez-tez yeni düşüncə formalarından istifadə edin. “Hindistanda bir sudaşıyan boynuna asılmış uzun çubuğun uclarına iki böyük vedrə ilişdirilmiş su daşıyırdı. Vedrələrdən biri çatlamışdı.Sağlam vedrə çaydan rəis evinə qədər uzun yolu hər dəfə dolu başa vursa da, çatlamış vedrə evə qoyulan suyun ancaq yarısını daşıya bilirdi. Bu vəziyyət iki il davam etdi.Suçu hər dəfə rəis evinə ancaq bir yarım vedrə su apara bilirdi.Möhkəm vedrə uğuru ilə fəxr edərkən,yazıq çatlamış vedrə işinin ancaq yarısını yerinə yetirdiyi üçün utanırdı. vəzifə. Bir gün, iki ilin axırında çatlamış vedrə çayın sahilindəki sudarı səslədi: “Mən özümdən utanıram, səndən üzr istəmək istəyirəm.” Sudar “Niyə?” deyə soruşdu. Vedrə cavab verdi: "Çünki iki ildir ki, çatımdan su sızır, mən daşıma borcumun yalnız yarısını yerinə yetirə bilirəm. Mənim günahım ucbatından." Bu qədər çox çalışsan da, işinin əvəzini tam ala bilmirsən. sudaşıyıcı dedi: “İstəyirəm ki, müdirin evinə qayıdarkən yolun kənarındakı çiçəklərə diqqət yetirəsən.” Doğrudan da, o, təpəyə dırmaşarkən, çatlamış vedrə günəşin vəhşi təbiəti isitdiyini gördü. yolun yanında çiçəklər. Lakin yolun sonunda suyunun yarısını itirdiyi üçün özünü pis hiss edib və sudardan yenidən üzr istəyib.Sudar vedrədən soruşub. 'Baxdınmı ki, yolun sənin tərəfində gül, o biri vedrə tərəfində isə gül yoxdur? yol və sən onları hər gün çaydan qayıdanda sulayırdın.İki ildir ki, bu gözəlliyə sahibəm, gülləri yığıb onlarla müdirin süfrəsini bəzəyə bildim.Sən belə olmasaydın, o da olmazdı. evində bu gözəllikləri yaşaya bilir." Bu hekayədə olduğu kimi hamımızın öz qüsurlarımız var və olacaq. Əslində hamımız bir az dəliyik :) Biz qorxmadan özümüzü qəbul edərək həyatda yeni bir səhifə aça bilərik. Qüsurlarımıza diqqət yetirərək.. Bəlkə də o qüsurlar bizim əsl gücümüzdür.Ürəyində güllər açsın və kim icazə versə. Dünyanın razılığına ehtiyacı olmadan istifadə edə biləcəyinizi heç vaxt unutmayın.Bilməliyik ki, çarəsiz deyilik və maneələri bir-bir aradan qaldırmalıyıq.Və başa düşməliyik ki, bu maneələrin ən əsası bizim üçün yaratdığımız daxili maneələrdir. özümüz. Ediləcək şey ümidsizliyə səbəb olan o daxili maneəni aşmaq və “Mən aciz deyiləm” deməkdir. “Bacarmıram” demək daxili maneədir. Mənfi düşünülmüş hər şey daxili maneədir, mənfi düşüncəni müsbətə çevirmək daxili maneədən qurtulmaq deməkdir. İkinci yol insana xaric olan maneələrdir. “Bacarmazsan, bacarmazsan, bacarmazsan” deyən valideynlər, dostlar, dostlar və ya tanışlar ən böyük maneədir. İnsan öz daxilindəki maneələri aşa bilmədikdə, kənarda olan maneələri asanlıqla aşa bilməz. İnsan birinci maneəni “mən güclüyəm, özümə inanıram, bacararam” deyərək, ikinci maneəni isə ətrafda ona mane olmaq istəyən heç kəsi dinləməyərək aşmalı, çarəsizliklə sınaqdan keçirməlidir. başlamaq üçün ən yaxşı vaxtı gözləyib, dərhal başlamalı, indi başlamalıdır, indi olduğu yerdən. , insan əlində olandan başlamalıdır. İnsanın qeyri-məhdud təcrübə istəyi onun inancı ilə birləşdikdə, onun qarşısında imkanlar açılacaq və ümidsizlik belini qıracaq. Çünki cəhd etmədən nəyisə itirmək onu əvvəldən itirmək deməkdir, amma cəhd etməklə eyni şeyi itirmək cəhd etməklə ümidsizliyə qalib gəlməyi öyrənmək deməkdir. Öz ürəyinə baxa bilməyən insanın həyatı bulanıq olur. Qəlbinə baxmağa cəsarət edənlər, ürəyinin arzusunu kəşf edənlərdir. C.G. Jung deyir: “Kənardan baxan yuxu görür və yuxular aləmində itib gedir, içəriyə baxan oyanır və özünü kəşf edir”. Hamımıza ətirli çiçəklərlə xoş kəşflər arzulayıram Gecikmədən bu gün...
oxumaq: 0
