Hamımız hər gün işə və ya harasa gedirik və şəhər trafikində vaxt keçiririk. Başıma gələn bir hadisəni sizinlə bölüşmək istədim. İş yerimə getmək üçün gur küçədə sürərkən svetoforda avtomobilini işə sala bilməyən və panika içində işə salmağa çalışan qadın sürücü ilə qarşılaşdım. Trafik kifayət qədər sıx idi və arxada gözləyən qəzəbli izdihamın buynuzları və qışqırıqları ürpədi. Bu mənə atamdan maşını oğurladığım vaxtlarda svetofordan qorxduğumu xatırlatdı. Heç vaxt etmədiyim bir şey etdim, maşını saxladım, xanımın yanına getdim və kömək təklif etdim. Qəzəbli kütlənin siqnal səsləri arasında o, maşından düşüb qonşu səkiyə tərəf getdi. Stressdən üzü qızarmış və tərlənmişdi. Mən onun maşınını bir az aralıda bordürə çəkə bildim. Maşın öyrəşmədiyim model olduğu üçün uğur qazandığımı deyirəm. Camaat mənə elə baxırdı ki, sanki bir, indi ikidir.Təəssüf ki, qəribə söyüşlər də eşidirdim. Bu dəfə maşınım meydanda qaldı və bütün qəzəb mənə yönəldi. Kömək etmək üçün bu hərəkəti etməyimin fərqi yox idi. Bu vaxt yaşıl işığın vaxtı bitmək üzrə idi və arxadakı izdiham çox qəzəblənirdi. Yalnız bir qoca gülümsəyərək bizi sakitcə izləyirdi. Sonra çox əsəbiləşən xanımın yanına getdim və onunla söhbət edəndə əmi də gəldi. Adamımız “mən səbirsiz qızam” dedi.Nəysə, çox sağ ol, çox söyüş söyəndən sonra getdim. Sonra düşünməyə başladım.Hansı məqamda köməkliyimizi güzəştə getdik? Nə vaxt bu qədər qəzəbli olduq? Yaxşı, ola bilsin, bizim arxamızda olan insanların da bir az işi var idi, amma bunu əsəbiləşmədən, qışqırmadan və söymədən (?) ifadə etməyin başqa yolu yox idimi....
Qəzəb gələn kimi bizim ağsaqqallar deyirdilər ki, müdriklik gedir. Sanki içimizdə bir şəlalə var və biz o şəlalənin qarşısını ala bilmirik. Bəs biz nə edə bilərik? Heç vaxt əsəbiləşməyən varmı və ya belədirsə, nə qədər sağlamdır? Anlamalı olduğumuz şey heç əsəbləşməməkdir... Trafikdə, küçədə, iş yerində əks etdirdiyimiz qəzəb bir qədər şəfa versə də, altındakı bataqlığı heç vaxt qurutmur. Bataqlıqdakı ağcaqanadlardan heç vaxt xilas ola bilmərik. Qəzəbimiz ancaq hədəfləri dəyişir, bu vəziyyət ailədə tez-tez olur. Sizi izləyən övladlarınız bunu öz həyatlarında tətbiq etməyə başlayırlar. Onlar da hirslərini əks etdirmək üçün yeni sahələr tapmaqla, bəlkə də həmyaşıdlarının zorakılığı ilə irəliləyirlər.
Bastırılmış hirs depressiyadan panik ataklara qədər çox fərqli spektrdə özünü göstərə bilər. Təbii ki, bədənimiz də bundan öz payını alır. Həyat keyfiyyətinizi aşağı salan, ağrıya səbəb olan depressiv əhval-ruhiyyəyə düşə bilərsiniz. İndi qəzəbi hiss etmək üçün yeni səbəbləriniz var.
İlk növbədə, bu hissin normal olduğunu qəbul etməklə başlamaq faydalıdır. Qəzəb boğulduqda və ya əks olunduqda problemlər həll edilmir. Qarşılaşmalı olduğumuz qaçılmaz reallığı təxirə salırıq. Bunu hansı vəziyyətlərdə yaşadığımızı diqqətlə təhlil etmək lazımdır. Təcavüzkar rəftar və tez-tez qəzəb bizim hər bir vəziyyətlə mübarizə üsulumuzdurmu? Müəyyən edilib ki, aqressiv insanlar başqaları ilə münasibətlərində hökmranlıq etməyə çalışırlar və bunda uğur qazanırlarsa, öz problemlərini həll etmiş kimi hiss edirlər.
Sağlam insanlar. qəzəbini, xoşbəxtliyini və sevgisini uyğun mühitdə ifadə edə bilər.. Bunu uyğun bir ifadə ilə göstərə bilən və özünün bütövlüyü ilə edə bilən insandır …
Sevgi ilə….
p>oxumaq: 0
