Müəyyən narahatlıq səviyyələri normal, insani və zəruridir. Bu narahatlıq səviyyələri bizi qorumaq və sağ qalmağımızı təmin etmək üçün ekzistensial olaraq zəruridir. Məsələn, gələn həftə iş yerinizdə vacib bir təqdimat etməli olsaydınız və bu barədə kifayət qədər rahat olsaydınız, ya heç bir hazırlıq görməzdiniz, ya da adi bir hazırlıq görərdiniz. Bu halda iş yerindəki təqdimat sizin üçün əhəmiyyət kəsb etməyəcək və bununla bağlı tədbir görməsəniz, lazımi səy göstərməyəcəksiniz. Fikirləşin, siz sadəcə maşın sürməyi öyrənirsiniz.Bir az narahatlıq və qorxu yaşamaq öyrənmə səyinizi artıracaq, sizi ən az səhv etməyə təşviq edəcək və ehtiyat tədbirləri görməyə imkan verəcək. Əgər narahatlıq olmasaydı, təhlükə riskini yaxşı hesablamayan beyin qorxmazdı və siz kifayət qədər öyrənmədən rahat şəkildə idarə edə bilərdiniz və təbii ki, bu arada təhlükələrə də məruz qalacaqsınız. Bəzi narahatlıq normaldır və yaşamaq üçün lazımdır.
Vücudumuzun sinir sistemində iki sahə var.
a) Simpatik sinir sistemi
b) Parasimpatik sinir sistemi
Beyin narahatedici bir vəziyyətdir.Stressi hiss etdikdə bəzi kimyəvi maddələrin ortaya çıxmasına səbəb olacaq. Bu, ilk növbədə simpatik sistemi aktivləşdirəcəkdir. Simpatik sinir sistemi döyüş və ya uçuş reaksiyasını yaradan əsas sistemdir. Bu sistemin işə düşməsi ilə beyin daha da həyəcanlanacaq. Simpatik sistemin daha da stimullaşdırılması, sərbəst buraxılan kimyəvi maddələr vasitəsilə bədənə təsir göstərir. Sürətlənmiş ürək döyüntüsü, çarpıntılar, tərləmə, sürətli nəfəs, ürəkbulanma, titrəmə, əzələ gərginliyi, başgicəllənmə, nəfəs darlığı kimi fiziki əlamətlər simpatik sistemin aktivləşməsi ilə bədənin döyüşə və ya uçuşa hazırlığıdır. Təhlükə keçdikdə bu sistemin işə salınması davam etməməlidir. Bu səbəbdən simpatik sistemi tarazlaşdırmaq üçün parasempatik sistem işə düşür. Ürək döyüntüsü yavaşlayır, əzələlər rahatlaşır, nəfəs normallaşır və beyin rahatlaşır. Anksiyete pozğunluqlarında bir-birini tarazlayan bu sistemlərin sağlam fəaliyyəti pozulur. Simpatik sistemin dominantlığı ön planda olduqda və parasimpatik sistemlə balanslaşdırılmadıqda, narahatlıq idarəolunmaz olur, parasimpatik sistemin fəaliyyəti demək olar ki, pozulur. İndi həyat və funksionallığa təsir edən bir narahatlıq pozğunluğuna çevrildi.
Hər kəs narahatlıq və narahatlıq yaşayır O, müntəzəm simptomlar yaşayır, lakin onlar daimi deyil, arabir və qısamüddətlidir. Bu, intensiv deyil və insanın funksionallığına xələl gətirmir. Ancaq narahatlığın əlamətləri uzun müddət davam etdikdə və şiddəti artdıqda və bu şiddətli narahatlıq insanın həyatına mənfi təsir göstərməyə başlayanda, bir xəstəlikdən və ya həll edilməli olan bir vəziyyətdən danışmaq lazımdır.
Qorxu və narahatlıq olmadan həyat mümkün deyil. Hər bir duyğu müəyyən səviyyələrdə normal və insandır. Yuxarıda qeyd etdiyim kimi, qorxu və narahatlığın müəyyən səviyyələri sağ qalmağımıza, özümüzü qorumağımıza, motivasiyalı olmağımıza və problemlərin öhdəsindən gəlmək üçün hərəkətə keçməyə kömək edir. Yaxşı, nə vaxt xəstəliyə çevrilir?
Normal narahatlıqdan anksiyete pozğunluğuna keçidin olduğunu necə başa düşmək olar?
Burada əsas müəyyən edən məqam, narahatlığın gündəlik həyatda işimizi, akademik, şəxsi və sosial funksiyalarımızı pozub-dağıtmadığıdır.
Əgər narahatlıq gündəlik həyatı və fiziki simptomları pozmursa, narahatlıq və narahatlıq narahatlığın səbəb olduğu sıxıntı Şiddətli deyilsə və idarə oluna bilirsə, normal səviyyəli narahatlıq kimi qəbul edilir. Lakin əgər insan narahat olduğu üçün diqqətini işinə, ictimai həyatına, akademik performansına və ya şəxsi həyatına yönəldə bilmirsə, əvvəllər etdiklərini edə bilmirsə, əvvəlki dözümlülük və ona qarşı maraq azalırsa/ uşaqları, qısacası, gündəlik funksionallıqda pisləşmə varsa, narahatlıq, narahatlıq və həyəcan kimi narahatlığın gətirdiyi fiziki simptomlar şiddətlidir. Anksiyete pozğunluğu üçün qiymətləndirilməlidir.
p>oxumaq: 0
