……..Mən oyandım! Amma yataqdan qalxmaq, gündəlik etməli olduğum şeyi etmək və bütün günün ağırlığını daşımaq çox çətindir! Ev işlərimi belə görə bilmirəm. Niyə mən hər şeydən və hamıdan belə “qorxuram”? Sanki içimdə hiss etdiyim boşluqda boğuluram!
-Ana! Bu gün bunları geyinəcəkdim? Onun səsindən çaşdım və anladım ki, daha yataqda qalmaqla özümü nə qədər pis hiss etdiyimə xəyanət edəcəm.
-Oğlum! Sənə dedim ki, ütülədim, sənin şkafına qoydum! Mən də səhər yeməyi hazırlayıram!
Gülüşümün məcburi olduğunu gizlətmək üçün göstərdiyim səy əla oldu!!!
Nəhayət hamı getdi. Mən yenə tənhalığımla və sinəmə ağır daş kimi basan bədbəxtliyimlə qaldım!
Kimki…….. Dünyamızda çox bədbəxt həyatlar var!
Xüsusilə bunu yaşayan insan sürgündə olarsa, bədbəxtliyin və ümidsizliyin dəyəri qat-qat artır. Hiss olunan uçqun kimi böyüyür və böyüyür!
İnsana nəsə lazımdır, kiçik bir şey! Bir az ümid! İndi ümid vaxtıdır! Başqa bir insanın başqa bir tərəfsiz insanın dəstəyinə, maariflənməsinə ehtiyacı var!Yaşadığının depressiya olduğunu, dünyada bir çox insanın bu vəziyyətdən əziyyət çəkdiyini, bu vəziyyətdə tək olmadığını, yaşadığını izah edə bilən peşəkar insan ağır olsa da keçici bir vəziyyət və o elm onu müalicə edə bilər. Amma bu insanı tanıyıb tapmaq lazımdır! Siz də bu peşəkarlığı tapmağa hazır olmalısınız! Məsələn, axtardığını müəyyən edə bilməyən insan tapdığını tanıya bilməz!
Bütün bu hissləri necə izah etmək olar? Bir şey ağırdırsa, həkim köməyinizə gələcək. Yaxşı, onların yaşadıqlarının tərifi nədir? Özünüzü yaxşı hiss etmirsiniz, depressiyadasınız, ən dəyərli insanların yanında belə bədbəxtsiniz. Görünəndə deyil, qeybdə gizlənən bir ağrınız var. Bir ağrınız, probleminiz var ki, sizi o qədər zəiflədir ki, hətta gündəlik işlərinizi belə yerinə yetirə bilmirsiniz. Bunu göstərməməyə çalışsanız da, dünyadan, ətrafınızdan və ailənizlə əlaqəniz kəsilmiş, böyük bir yoxluğun içindədir. Dərin! Dibsiz boşluq! Absurdluq! Nə üçün yaşadığınızı başa düşə bilmisiniz, nə də hara gedəcəyinizə dair heç bir ümidiniz yoxdur!
Bəlkə işıqlandırmağın bir yolu var, bəlkə də daha asandır. "psixoloqa gedəcəm" deməyi düşündüyümüzdən daha çox. Bütün qorxularımızdan Bəlkə bunun təbii yolu təmizlənməkdir! İnsanlar “Başqaları nə deyəcək?”, “Mən dəliyəm?” kimi ətraf mühitin təzyiqindən narahatdırlar. Mən də psixoloqa gedəcəm! Məgər mən o qədər zəifəm ki, daxili çəkişmələrimiz ucbatından öz problemlərimi özüm həll edə bilmirəm!
Ruhumuz ağrıyanda psixoloqa müraciət etmək kimi bir şey olduğunu qəbul etməyin vaxtı deyilmi? xəstələnəndə həkimə getmək qədər təbiidir? Xüsusən də bunun nəticəsi qaranlığımızı işığa bağlayacaqsa!
oxumaq: 0
