Uşaq Hüquqlarının Müdafiəsi Platforması bu yaxınlarda hesabat açıqladı. 15 vilayətdə yüzlərlə valideynlə müsahibə aparılaraq hazırlanan araşdırmada valideynlərə “Tolerantlığınıza meydan oxuyan hadisələr qarşısında övladınıza münasibətiniz necədir?” sualı verilib. ' sualı verildi.
Ailələrin yüzdə 74'ü emosional şiddətə əl atdıqlarını ifadə etdi. Uşağa hirslənmək, ona xoşladığı şeyləri qadağan etmək emosional zorakılıq nümunələri kimi göstərilib. Bu vəziyyətin daha pisi o idi ki, 41 faiz etdiklərinin işə yaradığını söylədi. Bəs, uşağa qarşı emosional zorakılıq tətbiq etmək düzgündürmü? Mütəxəssis Psixoterapevt Elif Zahide Tekerek, emosional şiddətin uşağa ən az fiziki şiddət qədər zərər verdiyinə diqqət çəkərək, məsələni belə qiymətləndirdi: >
Güvən problemləri yaşanır
Uşaq davamlı olaraq təhqiredici davranışı nəticəsində reaksiya almaq narahatlığı ilə günahkar olur, beləliklə, başqalarına etibar edə bilmir. Ən təhlükəsiz olduğu mühitdə kifayət qədər sevilmədiyini və qeyd-şərtsiz sevilməsi lazım olduğunu düşünərək özünü dəyərsiz hiss edir. Nəticədə, böyüyəndə ya ətrafdakılardan sevgi diləyir, ya da həddən artıq ehsan edərək diqqət mərkəzində olmağa çalışırlar.
Nizam-intizamı öyrənə bilmirlər br /> Uşağı vurma təhdidindən valideyn-övlad münasibəti mənfi təsirlənsə də, bu vəziyyət uşaqda nizam-intizamın olmamasına da səbəb ola bilər. Emosional zorakılığa məruz qalan uşaqlar yeniyetməlik dövründə yaşıdlarına nisbətən daha çox aqressiv və zorakı olurlar. Uşaqlıq dövründə bu cür zorakı davranışa məruz qalan fərd gələcəkdə öyrəndiyi fiziki və emosional zorakı davranışı problem həll etmə üsulu olaraq istifadə edir.
Özünü dəyərsiz hiss edə bilər
Əslində ananın övladına qəzəbli olması, onun necə ünsiyyət quracağını bilməməsinin və fərqində olub-olmamasından asılı olmayaraq qəzəb hissini əks etdirir. Problemlə üzləşdikdə çarə tapa bilməyən analar cəza olaraq incidilməyə üstünlük verirlər. Bu vəziyyət abstrakt anlayışları hələ tam dərk edə bilməyən uşaq üçün çox zərərlidir. Verir. Uşağın depressiyaya düşməsinin səbəblərindən biri də ananın övladına məhəl qoymaması və ona məhəl qoymayaraq onu cəzalandırmasıdır. Uşağın qavrayışının və səbəb-nəticə əlaqələrinin qurulmasının hələ də inkişaf etdiyini bilə-bilə ünsiyyət qurmalısınız.
oxumaq: 0
