Əgər ev tapşırığını etmirsə, qoymasın... – Sizə nə lazımdır... • Uşağınız; – İstər bağçaya, istər ibtidai məktəbə, – İstər orta məktəbə, istərsə də orta məktəbə… – Evdə; İstər övladınız müntəzəm olaraq sakit vaxtda dərs oxuyur, istərsə də oxusun və ev tapşırığını “təsadüfi şəkildə” yerinə yetirsin... nizamsız... qaydasız... təsadüfi... • Bu uşağınız; Bir gün sənin yanına gəlir və deyir: - “Ana, müəllimimiz çox səhifələr ev tapşırığı verib... Mənim ev tapşırığı etmək istəmirəm”. – “Ata, müəllimim mənə o qədər dərs keçib ki...
Amma mən işləmək istəmirəm...çünki darıxıram...”, münasibətiniz belə olmalıdır: – “Yox...bilirsiniz. ” – “İşləmə... bu, sənin qərarındır.” • Tezliklə; – Gülə-gülə, qaça-qaça, heyrətə gəlib sənin yanına gələndə, qucağına tullanır, səni öpür və səndən soruşur: – “Amma, ata, məktəbə gəlib bu barədə müəllimlə danışsan...” – “Ana , sabah məktəbə gəlib mənim ev tapşırığım barədə müəllimimlə danışa bilərsənmi? ”… • Cavabınız çox qətidir və münasibətiniz çox qətidir: – “Bax, bu olmayacaq... Bizə dediyiniz kimi, siz də deməlisiniz. müəllimin özünüzə əsəbləşdiyinizi və nə istəmədiyinizi”. • Görək bu uşaq neçə gün dərsə, ev tapşırığına laqeyd qalacaq... • Analar və atalar; – Uşaqlarının bütün iradəsini əlindən alaraq, – Hiss və emosiyalarına “ipoteka” qoymaqla, – Uşaqların öz işlərinə qarışaraq, əslində aşağıdakıları edirlər:
1- Mühit yaradırlar. övladları ilə aralarında münaqişənin olması
2- "Mənsubluq" hisslərini zədələyirlər
3- Uşaqlar; Gələcəkləri və akademik uğurları ilə bağlı gələcəkdə sahib ola biləcəkləri "zövq" və "maraqlarını" zədələyirlər.
Lakin;
- Dərsləri üçün oxumadığı üçün.
– Müəllimi onu sinifdə ev tapşırığını yerinə yetirmədiyi üçün xəbərdar etdikdə, dostları tərəfindən utandıqda, məğlub olduğunu hiss etdikdə... böyük həvəslə dərslərinə və ev tapşırığına diqqət edər... ruhu evdə müxtəlif vaxtlarda valideynləri tərəfindən dəyərsizlik və günahkarlıq hissi ilə inciyir.
oxumaq: 0
