Biz məxfiliyin nə demək olduğunu yaxşı başa düşməliyik. Gizlilik mahrem anlayışından gəlir. Məxfilik nəzakət tərbiyəsi, duyğuların tərbiyəsi, sərhədlərin tərbiyəsi, sosial sərhədləri cızmaq bacarığı, yox demək qabiliyyətinin əldə edilməsi, reflekslərin inkişafı, uşağın özünü və bədənini qorumağın açarı və öyrənmədir. özünün və başqalarının hüdudları.
Məxfilik bizə həyatın hər sahəsində özünü xatırladır. , onu da xatırlatmaq lazımdır. Məxfiliyi dar çərçivəyə salsaq; Biz məxfiliyə, mərhəmət-ədalət-hörmətə və s. Biz başqa fəzilətləri boşaldıb həyatımızı qısır edirik. Gizliliyi sosial həyatımıza və həyatımıza nə qədər diqqətlə daxil etsək; Özümüzü və ətrafımızı nə qədər yaxşı tanısaq, sərhədlərimizi bir o qədər dəqiq müəyyənləşdiririk və həyat keyfiyyətimizi artırırıq. İnformasiya məxfiliyinə, məkan məxfiliyinə, ailə məxfiliyinə, biznes məxfiliyinə, məlumat məxfiliyinə və daha bir çox şeylərə diqqət yetirməyə çalışarkən, sosial mühitin məxfiliyinə diqqət yetirməmək digər məxfilik sahələrinə diqqəti yetərsiz edəcək.
SOSİAL MEDİYADA MƏXFİYYƏT
Sosial media çoxumuzun həyatını daha yüksək səslə və görünən edib. Sosial media həyatımızda daha çox yayıldıqca, özəl sərhədlərimizdə, bəzi münasibət və davranışlarımızda pozuntular yaşadıq və bu pozuntuları həm özümüz, həm də başqaları üçün normallaşdırmaqla qarşı-qarşıya qaldıq. Biz bu məxfilik pozuntularını öz iradəmizlə törətdiyimiz halda, bu pozuntular özləri ilə həssaslıq gətirdi.
Sosial mediada diqqət çəkmək istəyi, görünmək istəyi və bu media vasitəsilə var olmaq ehtiyacı qaçılmazdır. bəzi mənfiliklər olaraq həyatımıza döndü. Deyəsən, daxili xoşbəxtlik mənbələrimizi unutmuşuq... Nə qədər izləyicim var, nə qədər bəyənmə almışam və s. Vəziyyətlər həyatın mərkəzinə çevrildikdə, artıq heç bir sosial məxfilik, şəxsi həyat məxfiliyi, münasibətlərin məxfiliyi və ya məlumat məxfiliyi yox idi. Başqasının həyatında yer tutaraq və ya alqışlar və bəyənmələr alaraq var olmağa çalışmaq uzun müddətdə insanın ruhunda dərin yaralar yarada bilər. Əslində insanın həyatında daxili xoşbəxtlik mənbələri daha qabarıq olmalı olduğu halda, bu və buna bənzər xarici xoşbəxtlik mənbələri insanın həyatına müdaxilə etməyə başladı. Bunu unutmaq olmaz Çünki sosial medianın zəbt etdiyi həyat ruhu yormağa başlayır. Belə vəziyyətlərdə daxili səsimizin səviyyəsini yüksəltməklə özümüzlə hesablaşmalıyıq. Təbii ki, hər kəs sevilmək və heyran olmaq istəyir. Burada nəzərə alınması lazım olanlar tarazlığın sürüşməyə başladığı vəziyyətlər, zehnin içinə parça-parça kimi batmağa başlayan düşüncələrin varlığı, ağıl və barmaqların davamlı olaraq sosial mediada olmasıdır. Unutmamalıyıq ki, həmişə tərif və təqdir axtarmaq üçün kifayət qədər vaxtımız yoxdur.
Sosial media deyil; Sosial mühitlərdə qurulan sosial əlaqələr bizim prioritetimiz olmalıdır. Unutmamalıyam ki, bir əlaqədə qalmaq, münasibətlərin nə qədər əhəmiyyətli olduğunu və varlığını davam etdirməyin yalnız özünü mərkəzləşdirmək olmaz, bunun bir illüziya olduğunu və münasibətdə olduğum zaman daha güclü olacağım. “Mən” mərkəzli yaşamaq özü ilə tamam başqa problemlər gətirir. Ona görə də ağıl və həyat “mən” iqlimindən “biz iqlimi”nə köçürülməlidir. Bu məqamda biz sosial və intim sərhədləri həyatımıza daxil etməyi bacarmalıyıq. Düşünün, böyük şəhər yalnız sizin olsaydı, amma orada nə insanlar, nə də həyat olmasaydı, nə qədər əyləncəli və ya mənalı olardı?
Ünsiyyət əlaqədə olmaq deməkdir. İnsan sosial varlıqdır; Əlaqələr şəbəkəsi vasitəsilə böyüyür, inkişaf edir və məna qazanır. İnsan ünsiyyətdə olduğu başqalarının varlığı ilə özünü və həyatını daha güclü və mənalı edir. Fərdin daxil olduğu sosial mühitlər və bu mühitlərdə qurulan əlaqələr psixoloji kapital baxımından əhəmiyyətli və təkmilləşir.
Gündəlik həyatımızda məhdudlaşdırılan bəzi vərdişlərimizin dəyərini indi daha yaxşı anladıq. içində olduğumuz pandemiya prosesi zamanı və onların psixoloji dayanıqlığımızı necə gücləndirdiyini. Qəribədir ki, insanlar sahib olduqlarının dəyərini onu itirmək üzrə olanda və ya itirəndə daha yaxşı başa düşürlər. Məsələn, sadə gəzintilərimiz, sevdiklərimizlə içdiyimiz kofelər, onlarla sərbəst qucaqlaşıb söhbət edə bilmək, əlaqə saxlamaq və s. Bu halların nə qədər böyük nemətlər olduğunu çox gözəl anladıq. Bu proses elə bir dövr idi ki, insanlar öz daxili hesablarını çox rahatlıqla apara bilirdilər. Bəşəriyyət olaraq, müsbət və mənfi cəhətlərimiz, münasibətlərimizin keyfiyyəti, insanlara münasibətimiz, şəfqətimiz və bir çox başqa sahələrdə özümüzü idarə edə bilməyimiz çətin, lakin vacibdir. Çətin dövrlərdən keçirik.
ŞİKAYƏT HƏYATI
Yaşadığımız yaş bizi sürətli yaşadır. Lakin pandemiya istər-istəməz prosesi ləngitdi və daxili mühasibatlığımıza başladı. Gündəlik həyatda daşındığımız sürətlə bəlkə də özümüzdən uzaqlaşır, fərqinə varmadan özümüzü aldadırıq.
Təəssüflər olsun ki, biz həmişə şikayətlənirik, bilərəkdən keçmişin daşıyıcısı kimi çıxış edirik, biz bədbəxtliyə üstünlük veririk, keçmişin problemlərindən qidalanırıq və onlardan möhkəm yapışırıq, əlimizdə olanı görmədən; Ömrümüzü sahib ola bilməyəcəyimiz şeylərin arxasında israf edirik... Bir sözlə, şükür etməyi unuduruq.
Həyatın müsbət tərəflərinə baxmaq lazımdır, mənfi cəhətlərə çox diqqət yetirmək, qəsdən bədbəxtlik atəşini canlı saxlamaqdır. Unudulmamalıdır ki, davamlı şikayət etmək insan həyatına heç bir töhfə verməyəcək və ya yaxşılaşdırmayacaq. Şikayətlə qidalanan insan həyatdan həzz ala bilməz. İnsan daha dinc yaşamaq üçün həyatın müsbət tərəflərinə diqqət etməlidir.
Həyatdan həzz ala bilməyən insan təkcə özü ilə məhdudlaşmır, ətrafdakıları sıxmağa, yormağa, özündən uzaqlaşdırmağa başlayır. Həmin insanın tənhalığı o zaman başlayır. İnsan sahib olduğu üstünlüklərə baxmalı və ondan möhkəm yapışmalıdır. Qarşılaşdığımız hər bir problemin həllini axtarmaq prinsipini mənimsəmək üçün həyata həll yönümlü yanaşmalı və həyatı düzgün oxumalıyıq. Bu məqamda bir əhvalat danışmaq istərdim. Bir nəfər ayaqqabılarının köhnəldiyini və onu narahat etməsindən şikayətlənərək gəzirdi. O, ayağı olmayan, çubuqla yeriyən bir adam gördü. Özündən və şikayətlərindən utanaraq minnət yolunu seçdi.
İnsan ÖZÜNÜ SEVMALIDIR
Bəyənmədiyiniz, bəyənmədiyiniz və ya vaxt keçirmək istəmədiyiniz hər şeyə icazə verməyəcəksiniz. sənin həyatın. Buradan başlasaq; İnsan ilk növbədə özünü sevməli, özünə sərmayə qoymalıdır. Özü ilə ünsiyyət çox vacibdir. Bu ünsiyyətdə insanın özü ilə münasibəti, özü ilə nə qədər anlaşa bilməsi, özü ilə necə barışıq olması və özünü nə qədər sevməsi önəmli faktorlardır.
İnsan yaxşı gündə də, pis gündə də, xəstəlikdə də, sağlamlıqda da özünü sevməlidir. Bilirsən, evlənəndə yaxşı gündə də, pis gündə də, xəstəlikdə də arxayın olarsan. İşığa gəlincə, bəli deyirik; Evlilik səyahətinizdə qarşınıza çıxan hər vəziyyətə həyat yoldaşınızla bir həyata bəli dediyiniz kimi; Həyat yolunuzda qarşılaşdığınız hər problemdə özünüzə bəli deməyi bacarmalısınız.
Mən o narsist quruluşla əlaqəli bir şeydən danışmıram, olmaq üçün özünüzü sevməkdən danışıram. başqalarına daha faydalı və daha şəfqətli olmaq.
Özümüzü sevdiyimiz və dəyər verdiyimiz zaman sosial mühitlərdə daha doğru və mənalı əlaqələr qururuq. Özünü sevmək; Onlar kifayət qədər daxili dinamika və psixoloji möhkəmlik baxımından mühüm resurslardır. Özünü tanıyan, özü ilə ünsiyyət quran, özü ilə məşğul olan, öz dilemmalarına və çıxılmaz vəziyyətlərinə cəmləşən insan öz nöqsanlarını dərk edər; O, mərhəmətində, şəxsi həyatında, ədalətində və bütün digər fəzilətlərində irəliləyir. Özünə, yaxınlarına, cəmiyyətə, bir sözlə, insanlığa faydalıdır, iz qoyur. Bir sözlə, insan özünü sevməlidir. Bir düşünün, bəyənmədiyiniz, bəyənmədiyiniz, sizin üçün yaxşı olmayan bir şeyə sərmayə qoyardınız?
COMMERCY
Mercy; O, yaradılışımızda həkk olunmuş bütün əxlaqi məziyyətləri əhatə edir, qəlbin sərtliyini, zülmətini aradan qaldıraraq qəlbi yumşaldır, ruhu-bədəni-insanı sağaldır, qəlbi isidir və yumşaldır, ağlını işıqlandırır, nifrətin yerini sevginin keçməsinə şərait yaradır. ən böyük və ən qiymətli xəzinədir.
Mehmet; Şəfqət, qayğı, güvən, güvən, paylaşma, fədakarlıq, empatiya, kömək əli, göz yaşı, sevgi, tolerantlıq, səbir, ədalət, məsuliyyət, təvazökarlıq, həssaslıq, ruhun şəfa mənbəyidir.
Şəfqət, könüllü olaraq özümdən. Bu, mənim bir şeyə töhfə verdiyim və aktiv olduğum bir prosesdir. Şəfqət, qarşıdakı insanın ağrısı ilə hərəkətə keçmək, qarşıdakı insanın ağrısına görə yerində dayana bilməmək və qarşıdakı insan üçün özümdən bir şey vermək deməkdir. Zaman, diqqət, sədaqət, səbr, sevgi kimi...
Şəfqət qəlbi sərtləşdirməmək deməkdir. Mərhəmət o deməkdir ki, bu qəlb kor deyil. Deyirlər, adamın gözü kor olmaz, amma ürəyi kor olar. Qəlbi kor olan mərhəmətsiz olar, mərhəmətsiz olan daxili rahatlıqdan uzaqlaşar, daxili rahatlıqdan uzaqlaşan isə nə özünə, nə də başqasına xeyir verər.
Göstərən insan. mərhəmət onun canını, bədənini xilas edəcək. O, evinizi və zehninizi sağaldır.
SOSİAL MÜHİTİN MƏXFİLLİYİ
İlk növbədə, biz qavradığımız və anladığımız şeyi doldurmalıyıq. sosial mühit. Sosial mühiti müəyyən edərək davam edək. Ailə, doğulduğumuz ilk sosial mühitdir. Şəxsiyyətimiz, həyata baxışımız, duruşumuz və inancımız doğulduğumuz quruluşda gördüklərimizlə formalaşır. Ailədə biz hər şeyi öyrənib müşahidə edirik, bacarıqlarımızı, fitri fəzilətlərimizi zənginləşdiririk. Orada əldə etdiyimiz bacarıqlar həm də sosiallaşma prosesimizin hazırlıq mərhələləridir. Onu da unutmaq olmaz ki, ilk sosial mühitimizdə əldə etdiyimiz bacarıqlar bizim psixoloji dayanıqlığımızı gücləndirir. Ailə, uşağın hər sahədə məxfilik haqqında məlumat əldə edə biləcəyi yerdir. Məktəb dövrü ilə birlikdə uşaq evdən kənarda özünün ilk və əsas sosial quruluşuna qədəm qoyur. Və ilk ictimai quruluş olan ailədə qazandığı bacarıqları məktəb həyatında tətbiq edir.
UŞAQLIĞIN BİZƏ TƏSİRİ
Uşaqlıq dövründə bizə qarşı yaşadığımız, gördüyümüz və apardığımız hər cür münasibət, münasibət və davranışların öz yetkinlik həyatımızda bir çox sahələrə təsir göstərir. Təbii ki, bu mötərizəni elə burada açmağı özümə borc bilirəm. İnsan həmişə yenidən doğulur. Biz bunu heç vaxt unutmamalıyıq. Nə edək, mən 6 yaşıma kimi belə ailədə böyümüşəm, mənə belə münasibət göstərdilər, mən də beləyəm. Bu fikir qəbuledilməzdir.
Uşaqlıq bizim şəxsiyyətimizi formalaşdırır, amma həyatımız uşaqlıqdan ibarət deyil. Heç birimiz sadəcə uşaqlığımız deyilik. Uşaqlıq təcrübələri və ailə hər bir mənfilik üçün günah keçisi olmamalıdır və günahı uşaqlıq və ya valideynlər üzərinə atmaq olmaz. İnsan ağlının 5-6 yaşlı mənliyində ilişib qalmasına imkan verməməlidir. Allah bizə ağıl, idrak və zaman verib... Yaşlanırıq, həyat səyahətində öyrənirik.
Uşağın gülüşünə, danışmasına, yemək yeməsinə və ya oynamasına baxdıqda onun ailəsinin izlərini görürük. Uşağın rəftar və davranışlarını düzgün oxuyanlara uşağın tərbiyəsi haqqında məlumat verir. Bu zaman valideynlərin rəftarları və şəxsiyyət strukturları işə düşür.
Uşaqlarımız bizə əmanətdir. Biz qalıqlarımızı ən yaxşı şəkildə cəmiyyətə qaytarmağa çalışırıq.
oxumaq: 0
