Özünüzü sevirsinizmi?

Şəfqət deyəndə ağlınıza övladına sevgi ilə toxunan ana obrazı gələ bilər. Və ya iki dostun bir-birini böyük qucaqladığını təsəvvür edə bilərsiniz. Bəli, bunlar mərhəmət nümunələridir. Ancaq mərhəmət yalnız başqasından gələn və ya başqasına göstərilən bir şey deyil. Ən böyük mərhəmət insanın özünə göstərə biləcəyi mərhəmətdir. İnsanın başqasına möhtac olmaq əvəzinə özünü qane etməsi, özünü dərk etməsi və anlayışla qucaqlaya bilməsi halına özünə şəfqət deyirik. Özünə şəfqət bütün səhvlərimizlə və olduğumuz kimi özümüzü qucaqlamaq deməkdir.

İnsanın ən mühüm münasibəti onun özü ilə münasibətidir. Buna görə də biz əslində ən çox özümüz tərəfindən sevilmək və təqdir edilmək istəyirik. Fikirləş, ömrün boyu sənə səndən çox kim şahid olub? Bütün ağrınızı, utancınızı, utancınızı, xoşbəxtliyinizi özünüzdən yaxşı kim bilir! İnsanın ən böyük şahidi özüdür. Bu nöqtədə öz həyatımıza baxdığımızda özümüzə baxış tərzimiz və bəyənib-istəməməyimiz həyatımıza və həyata baxışımıza təsir edir. Biz insanlar iki sümük və bir tikə ət özümüzü yaxşı və ya pis sevirik? Güzgüyə baxanda gördüklərimizlə razılaşıb gülümsəyə bilərikmi? Əsl sual budur. Və bu suala verdiyimiz cavab ya bizi dincləşdirir, ya da dünya həyatında cəhənnəmi yaşadır.

Özümüzə qarşı şəfqət göstərə bilirikmi?

Özümüzə şəfqət, xüsusən də cəmiyyətimizdə nadir hallarda rastlaşdığımız bir vəziyyətdir. Freydin müəyyən etdiyi kimi, biz supereqonun, yəni sosial qaydalar və hakimiyyət anlayışlarının hakim olduğu cəmiyyətdə yaşayırıq. Nə etsək də, başqasını nəzərə alırıq. Eyni zamanda, nə desək də, dərhal tənqid və ya mühakimə ilə qarşılaşa bilərik. Çünki bizim ətrafımız işlər və əməllərlə doludur. Bu ayıbdır, bu günahdır. Ona bunu etməməyin ayıb olduğunu deyəndə o, tək qalır. Uşaq vaxtı ən təbii suallarımız belə, biabırçılıqda ittiham olunaraq geri çəkilirdi. Bu zaman özümüzə münasibətimiz həmişə tənqidi və mühakimə xarakteri daşıyır, necə ki, cəmiyyət bizə qarşı edirdi. Özümüzü ən çox başa düşmədiyimiz halda başqalarının bizi başa düşməsini gözləmək demək olar ki, mümkün deyil. Amma biz həmişə bu gözləntidə özümüzü itiririk.

Əgər özümüzü sevməsək, bütün dünya Sevsək də, doymuruq!

İnsan olmaq qüsurlu olmaq deməkdir. Amma biz bu faktı çox vaxt görməzlikdən gəlirdik. Biz isə həmişə özümüzə başqasına deməkdən çəkinəcəyimiz sərt və pis sözlər deyirdik. Haqlı olsan da, qonaq olduğumuz üçün qonşunun uşağına hirslənməyən, səni danlayan böyüklərimiz bizə həmişə haqsızlıq etmiş ola bilər. Ona görə də özümüzə şəfqət göstərmək bir yana qalsın, çox vaxt özümüzə qarşı sərt davranırıq. Bəs, həqiqətənmi biz belə qəddarlığa layiqik? Əlbəttə yox! Heç kim belə ədalətsiz balansa və qəddarlığa layiq deyil.

 

Bu sualı özünüzə verməklə özümüzə göstərdiyimiz bu qəddarlığı görə bilərsiniz;

 

Başqası səhv etdikdə və ona qarşı qəddar münasibət bəsləyirsən, özünü necə hiss edərdin?

 

Bu qəddarlığı başqası üçün qəbul etmirsinizsə, ancaq özünüzə bunu etməyi zəruri hesab edirsinizsə, onda siz Sizin ən böyük probleminiz olan münasibət, məhz bu barədə danışdığımız üçün. Özünə gələndə gül paylayan ədalətin, özünə gələndə vicdansız hakimə çevrilir, onu asanlıqla asıb kəsə bilirsən. Bu, başqalarına verdiyiniz dəyərlə özünüzə verdiyiniz dəyər arasındakı fərqdən irəli gəlir. Halbuki siz heç kimdən fərqlənmirsiniz və insan olaraq səhv edə bilən bir məxluqsunuz.

Özümüzə necə mərhəmət göstərə bilərik. ?

Siz soruşa bilərsiniz: "Özümə necə mərhəmət göstərə bilərəm?" Siz soruşa bilərsiniz: "Yaxşı, mən qalxıb öz başımı sığallayacağam, yoxsa özümü qucaqlayacağam?" Bəli, tam olaraq bunu edəcəksiniz. Biz şəfqət verməyi düşündüyümüzdən daha yaxşı bilirik. Biz çox yaxşı bilirik ki, sevdiyimiz biri ağrıyanda nə desək, ona necə yanaşsaq, faydası olacaq. Bizə məhz bu lazımdır. Bəzən özümüzü qucaqlamalı, bəzən özümüzü təbrik etməli, bəzən də səni sevirəm deməliyik.

 

Özünə şəfqətinə bir şans vermək istəyirsənsə, növbəti dəfə ağrı sənə baş çəkər. , ondan qaçmağa çalış, onu çevirməyə çalış və ya Ağrına görə özünə qəzəblənmək əvəzinə, bəlkə bu üç şeydən yararlanıb, əlini ürəyinə qoyub, üzünü dərdinə çevirib, özünə deyə bilərsən. , "Hal-hazırda çətindir." Soruşa bilərsiniz: "Özümə necə kömək edə bilərəm?” Bu sual yumşaq olduğu qədər də cəsarətlidir. Çünki ağrının varlığını qəbul etmək, ona yer açmaq və onunla hərəkətə keçmək cəsarət tələb edir. Özünə şəfqət həm azadlıq və əsirlik.Özünə şəfqət hər kəsin çəkdiyi ağrıdır.Ağrının qaçılmaz olduğu bu həyatda özümüzə dayaq olmaq deməkdir.Öz əlini tutmaq deməkdir.Başqasını axtarmaq əvəzinə özünə qulluq etmək deməkdir.Söhbət edirik. heç vaxt köhnəlməyən və həmişə burada olan bir dəstək haqqında.

Müxtəlif mərhəmətin faydaları nələrdir?

p>

• Özünə inamı artırır

• Xoşbəxtlik səviyyəsini artırır

  p>

• Həyatdan məmnunluğu artırır

• Əla motivasiya mənbəyidir

• Bir-birinizlə Münasibətlərinizi yaxşılaşdırır

• Ən əsası sizi sağaldır

• Daha az psixoloji problemlər yaşanır (depressiya, narahatlıq problemləri kimi)

• Daha az mükəmməllikçi münasibət

 

Bütün bu gözəl nəticələr özümüzə şəfqət göstərə bildiyimiz zaman mümkündür. Möcüzə kimi deyilmi? İnsan özünü dərk edib sevəndə çox şey dəyişə bilər.

Özünüzü hazırlayın!

Sən mərhəmətə layiqsən. Əsasən özünüz. İndi əlinizi ürəyinizin üstünə qoyun. Özünə de ki, səni görürəm. Qoy isti əliniz ürəyinizi isitsin. Çünki o oksigen maskasını əvvəlcə özünüzə taxmasanız, heç kimi xilas etməyəcəksiniz. Biz ilk olaraq özümüzü görməli, sevməli və şəfqət göstərməliyik ki, başqaları da bizi görsün.

_{oxumaq: 0}