Hər bir travma kürəyində daşınan ağır çuval kimidir
Hər bir travma belindəki çuval kimidir. Əgər bu problemləri həll edə bilsək, özümüzü o yükdən azad etmiş olarıq. Bağışlamaq, yükü yüngülləşdirmək üçün təsirli bir üsuldur.
Burada bütün məqam problem yönümlü deyil, həll yönümlü düşünmək, mənfidən çox müsbətə diqqət yetirməkdir.
İnsanın keçmişi Ona qarşı haqsızlıq edilib, o, travma yaşayıb, şok keçirib, kiməsə çox hirslənib. Bu qəzəb hissi həmin insanda qəzəb, depressiya əhval-ruhiyyəsi oyadır, digər tərəfdən isə şikayətlənməyə səbəb olur. Görürsünüz, ətrafda həmişə öz vəziyyətindən şikayət edən insanlar var, onların keçmişini araşdıranda həll olunmayan travmalar var. Hər bir travma insanın belindəki çuval kimidir. Bu çuval bizim hərəkət genişliyimizi məhdudlaşdırdığı, yeriməyimizə mane olduğu və performansımızı aşağı saldığı kimi, zehni performansımıza və emosional performansımıza da təsir edir. Bağışlaya bilmədiyimiz və ya həll edə bilmədiyimiz travmaları həll etmək vacibdir, daha doğrusu, bağışlamaq lazım deyil. Həll edə bilmədiyimiz travmalar, ədalətsizliklər, şok təcrübələr və insanlar arasındakı münasibətlərdəki məyusluqlar bizə təsir edir. Əgər bu problemləri həll edə bilsək, o yükü çantamızdan atıb yükümüz yüngülləşəcək, rahatlaşacağıq və fəaliyyət dairəmiz genişlənəcək.
Bağışlamadan əvvəl qəbul etməliyik
Qəzəbli, gərgin və heç vaxt istirahət etməyən insanların psixi dünyasında həmişə belə yüklər olur. Bu insanlar bu yükdən rahat ola bilmir və məqsədə çata bilmirlər. Bağışlamadan əvvəl burada bir şey lazımdır. Qəbul etmək, həqiqəti qəbul etmək lazımdır. Beləliklə, bağışlanma üçün növbəti addım faktları qəbul etməkdir. Bəzi situasiyalarda siz bağışlaya bilməyəcəksiniz, amma faktları qəbul edə bilərsiniz. Məsələn, xəyanətlər var, necə bağışlayacaqsan? Bu cür bağışlanmaz vəziyyətlərdə insan bunu qəbul etdikdə aşağıdakı mülahizə işə yarayır: Çözüm varsa, lazım olanı edərəm, üzülməyə dəyməz. Çözüm yoxdursa, əsəbləşsəm də, nəticə dəyişməyəcəyi üçün üzülməyə dəyməz. Çünki üzülsən də, nəticə dəyişməyəcək, ona görə də özünü yeyirsən, belində yükü belə daşıyırsan.
Duyğularınızı düşünün
Bir insanın ona qarşı haqsızlıq edildiyini düşündüyü zaman hiss etdiyi ilk duyğu qəzəbdir. Məsələn, kimsə sizə haqsızlıq edib və ya müdiriniz sizi hamının gözü qarşısında pis günə qoyub.Belə bir vəziyyətdə əsəbləşib işdən çıxmaq və ya məhkəməyə müraciət etmək barədə düşünmək əvəzinə, ilk növbədə öz işinizi düşünməlisiniz. hisslər. Belə vəziyyətlərdə hiss etdiyimiz duyğu adətən qəzəbdir. İnsan düşünsə ki, onun hansı prinsip, prinsip və ya qayda-qanunları pozulur; Hadisənin neçə faizini məndən, neçə faizini qarşı tərəfin törətdiyini təhlil edib, hissləri ilə bağlı fikirlər formalaşdırsa, bir addım da irəliləyər. İdeyalar yaratdıqdan sonra mümkün həll yolları haqqında da düşünür. O, A planı, B planı, C planı kimi bu həll yollarından birinə qərar verir və heç vaxt geriyə baxmır. İnsan bunu edərsə, problem həll etmə tərzini inkişaf etdirir. Əgər hadisə dəyişdirilə bilməyəcək kimi görünürsə, inciklik və ya haqsızlıq varsa, həmin şəxsə “Niyə belə etdin?” kimi suallar vermək mənasız və əbəsdir. Qəbul etmək insanın ağlının tələbidir. Əgər insan qəbul etdikdən sonra o adamı bağışlayarsa, bağışladığı adama 2 hədiyyə verir, özü də 4 hədiyyə qazanır.
Şərəf hisslərlə deyil, ağılla qorunur
strong>
Qürurumuz zədələnib, amma qürurumuzu hisslərimizlə qoruya bilmirik, ağlımızla qoruyuruq. Belə situasiyalarda “ləyaqətimi incitdim, hamının gözü qarşısında xəcalət çəkdim, bunu bağışlaya bilmirəm, ona görə də istefa verirəm” demək ağıllı addım deyil. Belə bir vəziyyətdə 'Mənim ləyaqətim incidi, niyə incidi? İnsan özü üçün “Güclü tərəflərim, zəif cəhətlərim nədir?” sualı ilə SWOT Analizi etməlidir. O, özündən soruşmalıdır ki, niyə belə bir vəziyyət yaranıb və onun ləyaqətinə xələl gətirən şəxslə üzləşməli olub-olmamalıdır.
Yaxşı əməkdaşlıq qurmaq 21-ci əsrin dəyəridir /p>
Bağışlamaq fəzilətdir və onu etmək asan deyil. Bağışlayan şəxs iki əməl edir və əslində qarşı tərəfə deyir ki, mən sizin haqqınızda haqqımdan imtina edirəm, əslində mən sizin düşməniniz deyiləm.
Bizimlə qarşı tərəf arasında münaqişə var, belə vəziyyətlər iş yerində tez-tez baş verir və belə vəziyyətlərdə bir insan səhvini bağışlasa, 'mən sənin düşmənin deyiləm' O, hədiyyə verir: İkincisi deyir ki, mən sənin üçün haqqımı verdim. Müdafiə hissi əvəzinə qarşı tərəf özünü günahkar və peşman hiss edir. “Mən bu adama bu haqsızlığı etdim, amma bu adam yenə də qalib gəldi, fəzilət göstərdi və məni bağışladı” deyir. Əgər bəd niyyətlidirsə, narahatçılıq yaradır, xeyirxahdırsa, etibar yaranır. Bu, sevgini artırır, hörməti artırır, etibarı artırır və münasibətdə qorxunu azaldır. Bu, yaxşı əməkdaşlıq quran 21-ci əsrin dəyəridir. Yaxşı əməkdaşlıq qura bilmək bu dövrün ən böyük kapitalı, sosial kapitaldır. Yaxşı əməkdaşlıq edə bilən insanlar bu dövrdə irəliləyiş əldə edə biləcəklər, yəni qəhrəman sahibkarlıq tək mümkün deyil.
Peşmanlıq hissi qazancdır
Təəssüf hissi insanın özünü tənqid edə biləcəyini və özünü sorğulaya biləcəyini göstərir. Bu şəxs üçün 50% üstünlükdür. Peşman olmağı bacarmaq bir fəzilətdir. Bəzi insanlar da eyni səhvi edir və peşmançılıq hissi keçirmirlər.Peşmanlıq hissi insan üçün 50% qazancdır,demək ki, düzələcək. Belə hallarda insanın ikinci addımı atması lazımdır, onu qəbul edib hər zaman daşıyarsa, bu, onun çiynində bir yükə çevrilər. Belə hallarda emosiyaların ardınca düşüncələr çıxarmaq lazımdır, bəzi insanlar öz fikirlərini hissləri ilə qarışdırırlar. Hisslərimiz peşmançılıqdır. 'Niyə peşmançılıq deyilən bir şeyi etdim? 'Bu hadisə mənə nə öyrətdi?'
Biz bir mədəniyyət olaraq travmaları balzamlayaraq evdə davam etdiririk
Problem göz qabağındadır, təəssüf hissi. Kiminsə ürəyini qırdım, səhv etdim, imtahandan qaçdım. Belə olan halda “Bu mənə nə öyrətdi?” sualını vermək lazımdır. Həyatda uğursuzluqlar çox vacibdir, çünki uğursuzluqlar səxavətlidir, lakin uğur səxavətli deyil, uğur bir şey öyrədir, amma uğursuzluq çox şey öyrədir. Həyata nəzər saldıqda, irəliləyişə nail olan insan səhvlərindən dərs ala bilən insandır. Həyatın elə bir gizli qanunu var ki, çətinliklər uğur gətirir, rahatlıqda uğur olmur, zalım mühitlərdə potensial həmişə ortaya çıxır, rahat və rahat mühitlərdə potensial yaranmır. Yaşadığımız təzyiqlər potensialı ortaya qoyur, buna görə də peşmançılığı qazanca necə çevirəcəyimizə diqqət yetirmək lazımdır. "Bu mənə bunu öyrətdi" deməyin onun əli. Əslində onu yazmalıdır, təkrar-təkrar beynində canlandırmamalıdır. İnsan dönə-dönə düşünəndə 10 il əvvəl baş vermiş hadisəni dünən olmuş kimi yenidən yaşayır. İnsanlar bu hadisələri unutmamaqda haqlıdır, amma siz bunun məntiqi həllini tapıb mövzunu dəyişdirməlisiniz. Əgər bunu edə bilmirsinizsə, bu, beyninizə yük olmağa davam edəcək. Biz bir mədəniyyət olaraq travmaları balzamlayırıq və evdə davam etdiririk, halbuki biz onları miniatürləşdirib həyatımıza davam etməliyik.
Gəlin mənfilərdən öyrənək
strong>
p>
Burada bütün məsələ həlli düşünməkdir -problem yönümlü olmaqdan daha çox yönümlü olmaq və mənfidən çox müsbətə diqqət yetirmək. Mənfidən öyrənək, amma müsbətə diqqət edək və kiçik şeylərlə xoşbəxt olmağı bacaraq. Üstəlik, nə etdiyimiz deyil, necə etdiyimiz çox vacibdir. Başqa insanlarla sağlam ünsiyyət qurmaq üçün ilk növbədə özümüzlə ünsiyyət qurmalıyıq.
oxumaq: 0
