Tolkienin romanlarından uyğunlaşdırılmış iki film var: Üzüklərin Rəbbi və Hobbit. Bu iki filmin ortaq cəhətləri var. İki ayrı obyekt. Onlar elə əşyalardır ki, sahibi buraxmaq istəmir və bu əşyalar vasitəsilə öz daxili dəyərini ifadə etməyə çalışır. Bu “qiymətli” obyektlər LOTR-də bir üzük və Hobbitdəki Arkenstone adlanan obyektlərdir. Bu obyektlərə sahib olanlar onlardan ayrılmaq istəmirlər. “Döyüş Klubu”nun dili ilə desək, sahib olduqları əşyalar sonunda onlara sahib çıxır.
Trilogiyadan ibarət olan bu iki filmdə son dərəcə əhəmiyyətli bir mövzuya sahib olan bu əşyalara/obyektlərə sahib olmaq vəziyyəti insana məxsusdur. , filmin gedişatını təyin edən bir vəziyyətə çevrildi.vəziyyətdə idi. Dünyaya hökmranlıq edən Sauronun “panoptik” gücünü simvolizə edən qüllələr sanki bu gün dövlət hakimiyyətinin cilovunu əlində saxlayan “plazalar”a işarə edərək səmaya doğru uzanan tikili kimi göstərilib. Bu romanlar onilliklər əvvəl yazılsa da, müxtəlif cəhətləri ilə bu gün də aktualdır. Düşünürəm ki, Tolkienin bütün dövrlərə toxunan əsərlərinin gücünü bu prizmadan belə başa düşmək mümkündür.
İndiki vaxtda bu sahiblik məsələsinin alış-veriş davranışlarında tez-tez ortaya çıxdığını görürük. Sahib olduğumuz ən son model obyektlər əslində bizə məxsusdur və onlarsız bir müddət keçəndə biz onları yenidən əlimizdə tutub varlığından əmin olmaq istəyirik. Bu əminlik prosesləri bizi rahat hiss etdirməyin əksinə, o varlığı bir daha şübhə altına almağa və sahib olduğumuz qiymətli əşyanın arxasınca getməyimizə səbəb olur. Gələn il dəyər verdiyimiz obyektin daha yüksək modeli çıxanda, o obyekti daha əvvəl heç vaxt dəyərləndirməmiş kimi atıb özümüzə yeni “qiymətli” obyekt seçirik. Bu nöqtədə hamımız xroniki “Smeaqollara” çevrilirik. Mövcud sistem onsuz da bizim bədbəxtliyimiz və narazılığımızla qidalanır, bizdə xoşbəxtliyi sahib olduğumuz obyektin daha yüksək modelində tapacağımıza inandırır.
Bir gün həyatımız sona çatacaq. Həmişə bizə xatırlanan o son anlarda, gözümüzün qabağında lentə alınan lentlərdə beynimizdə aldığımız son model avtomobillər, ağ əşyalar, ən son smartfonlar, möhtəşəm evimiz deyil, xoşbəxt anlar qalacaq. paylaşdıq. atamızla O gün tək qaldığımız əyləncə parkında, anamızla pudinq edib birlikdə daddığımız gün, qardaşımızla çox güldüyümüz o film, keçmiş sevgilimizi qucaqlayaraq baxdığımız o gün batımı, o gözəl həyat yoldaşımızla baş-başa keçirdiyimiz bal ayı, uşaqlarımızla keçirdiyimiz o xoşbəxt bazar günü yaddaşlarda qalacaq. Çünki daimi və həqiqətən dəyərli olan, sahib olduğumuz əşyalar deyil, aid olduğumuz xatirələrdir...
İki min on beşinci ilin səhərində sizə anları yaşayacağınız bir il arzulayıram. qiymətsizdir, lakin pulla satın alınmaz...
oxumaq: 0
