İnsan həyatında müəyyən dövrlər var:
0-3 yaş: Körpəlik və erkən uşaqlıq,
3-6 yaş: Məktəbəqədər dövr,
6-12 illər: Məktəb dövrü. ,
13 yaş və yuxarı: Yeniyetməlik,
…. Yetkinlik
Üçüncü yaşa qədər uşaqlarda ünsiyyət ön plana çıxır. Daha erkən yaşlarda (0 - 3 yaş) ev mühiti kifayətdir.
Üç yaşından sonra ev mühiti kifayət deyil. Bundan sonra uşaq həmyaşıdları arasında olmalıdır. Bu gün bu ehtiyac körpələr evi və uşaq bağçaları dediyimiz məktəbəqədər müəssisələr tərəfindən ödənilir. Uşaqlarının bu ehtiyacını bildikləri üçün inkişaf etmiş ölkələrdə analar evdar qadın olsalar belə, uşaqlarını məktəbəqədər müəssisələrə göndərirlər. Biz uşaqlarımızı sırf tez olduqları üçün yola salmaq istəmirik.
Məncə bunun səbəbi ailələrimizin cəmiyyət olaraq çox qoruyucu olmasıdır. Xüsusilə 3 yaşından sonra ailələrə bağça tövsiyə edəndə bir çox ailələr “məktəbdən yorulacağıq, sonra ibtidai siniflərdə problem yaşayacağıq” deyir. İnkişaf etmiş ölkələrdə övladını bağçaya verən analar “darıxacaqlar” demirlər, bu barədə düşünmürlər. Bəs niyə “yorğun” deyirik? Çünki ana övladının ondan ayrılmasını istəmir. Həmişə ona göz dikmək istəyir, əslində uşağından ayrılmaq istəmir. O, müdafiə mexanizmi hazırlayır və “məktəbdən yorulur” deyir. Ana ilə uşaq arasındakı bağlılıq asılılığa çevrilir.
Uşaqlar üç yaşından sonra bizdən qoparaq öz dünyalarına sahib olub müstəqillik qazanmalıdırlar. İbtidai sinifdə məktəb fobiyası yaşayan uşaqların 95%-i məktəbəqədər təhsil müəssisələrinə getməyən uşaqlardır.
Yaxşı, bir-iki nəsil əvvəl məktəbəqədər təhsil müəssisələri o qədər də yox idi və biz, valideyn olaraq bağçaya getmirdik, çoxumuz ancaq 6 yaşımızda hazırlıq sinfinə gedirdik. Necə oldu ki, həmyaşıdlarımız arasında olduq, ictimailəşdik?
Biz çoxuşaqlı ailələrdə böyümüşük,
Qonşuluq, qohumluq, dostluq münasibətləri çox yaxşı və zəngin idi, bir-birimizin evində bir yerdə böyümüşük. ,
Bizim bağımız və küçəmiz var idi. Hamı bir-birini tanıyırdı və güvənirdi.
Beləliklə, bədənimizdən istifadə etdik və qaçdıq, yıxıldıq - qalxdıq, döyüşdük - sevdik, oynadıq, döydük - itirdik, paylaşdıq. Bütün bunlar uşaq bağçasının ehtiyaclarını ödəyirdi. İndi bunların heç biri şəhərlərdə yoxdur. Böyük şəhərlərdə də eyni Mənzildə yaşayanların əksəriyyəti bir-birini tanımır və ya eyni mənzildə eyni yaşda uşaq yoxdur. Artıq küçəyə etibar edə bilmərik, əgər təhlükəsiz yerdə yaşamırsınızsa, uşaqlarınızı küçədə qoymamalısınız.
Uşağınızı ona verməzdən əvvəl diqqət etməli olduğunuz şeylər bunlardır. üç yaşından sonra məktəbəqədər təhsil müəssisəsi:
Üç – dörd yaş qrupu üçün mümkün qədər evinizə yaxın məktəb seçin. Ən azı 3-4 məktəbə baş çəkin. Mütləq sizin meyarlarınıza və gözləntilərinizə cavab verən məktəb var.
İbtidai sinifə gəlincə, övladınızı göndərəcəyiniz həmin məktəbin məktəbəqədər təhsil müəssisəsini tövsiyə edirəm. Uşağınız ibtidai məktəbə həmin müəssisənin təhsil sistemini və üslubunu öyrənərək başlamalıdır. Beləliklə, ibtidai sinifdə problem yaranarsa, çox tez həll olunur: Uşaq birinci sinfə məktəbəqədər hazırlıq faylı ilə başladığı üçün məktəb uşağı çox yaxşı tanıyır.
Do. məktəb seçərkən uşağınızın fikrini soruşmayın. Uşaqlar hansı məktəbə gedəcəklərinə qərar verə bilmirlər. Onlar sadəcə oyuncaqlara və binanın xarici cəlbediciliyinə baxırlar. Siz, böyüklər, hansı məktəbi seçəcəyinizə qərar verməlisiniz.
Uşağımızı üç yaşından sonra bağçaya verməsək nə olar? Ev artıq yetərli olmadığı üçün uşaqda davranış problemləri və problemlər haradasa başlayır. Ekranda qalma vaxtı artır.
Uşağını hər hansı səbəbdən bağçaya göndərməyən, övladlarının daim qayğısına qalacağını, onlarla oynayacağını deyən valideynlərə deyirəm:
Biz uşaq deyilik, uşaq da ola bilmərik. Biz onlarla böyüklər kimi oynayırıq. Biz həmişə onların səhvlərini görüb düzəldirik, məsləhətlər veririk, hər şeyə qarışırıq. Təxminən bir saatdan sonra uşaqlıqdan yorulub oyundan qurtulmağın yollarını axtarırıq.
Bəzi analar da deyirlər ki, “O, həmişə mənim yubkamdadır, mənsiz heç nə etmir. ." İndi boğulduğumu hiss edirəm. Məni qoru. Mən nə etməliyəm?" Onlar soruşurlar.
Biz valideynlər uşaqlarımızdan ayrılmağı və əlaqəni kəsməyi öyrənməliyik. Əgər uşaq bağçasına getmək imkanınız varsa, mütləq göndərməlisiniz. Yaxşı, uşaq bağçası imkanınız olmasa nə edəcəksiniz? Uşağınızı çox uşaqlı mühitlərə aparacaqsınız. Bir uşağı evinizə aparacaqsınız. Uşaqlı ailələrlə görüşəcəksiniz. Uşağınızı oyun meydançalarına və oyun meydançalarına aparacaqsınız. Siz açıq mühitlərdən çox istifadə edəcəksiniz.
Uşaqlarımız Onları uşaq bağçasına, bağçaya, uşaq bağçasına sırf ictimailəşmək, oynamaq üçün göndəririk desək, haqsızlıq etmiş olarıq. Burada uşaqlar da keyfiyyətli və yaşa uyğun təhsil alır, oyun vasitəsilə öyrənməyi öyrənirlər. Məktəbəqədər təhsil alan uşaqlar üçün problem yaranarsa, müəllimləri onu tez bir zamanda müəyyən edir və ailələrinə bildirirlər. Beləliklə, problemlər erkən həll edilə bilər: Öyrənmə çətinlikləri, diqqət çatışmazlığı, hiperaktivlik, davranış problemləri, asosiallıq, incə və ya kobud motor ləngimələri və s.
Valideynlər kimi biz belə problemləri obyektiv şəkildə görə bilməyə bilərik. uşağımızda ola bilər. Və biz gecikə bilərik. 0-6 yaş arası beyin inkişafında ən vacib dövr olduğu üçün erkən diaqnoz uşaq inkişafında xüsusilə vacibdir. Altı yaşından əvvəl diaqnoz qoyulan uşaqlar daha tez həllini tapırlar.
Tövsiyə edirəm ki, 2-3 yaş arasında olan bəzi uşaqlar uşaq bağçasına getsinlər. Həftədə 2 - 3 gün yarım gündən başlaya bilərsiniz və əgər yaxşı gedirsə və səhhətində problem yoxdursa, yarım günlə məhdudlaşmaq şərti ilə günlərin sayını artırmaq olar. Uşaq günorta yuxusunu evdə almalıdır. Bunu kimə tövsiyə edirəm:
Uşaq evdə təkdirsə, dostu yoxdursa,
Ekran: Televiziya, kompüter, planşet, mobil telefonla çox vaxt keçirirsə,< br /> Onu çölə çıxarmaq imkanı azdır.
Valideynlərin iş saatları çox uzundursa.
oxumaq: 0
